Ο Damo Suzuki, ο πρωτοπόρος τραγουδιστής που υπηρέτησε ως τραγουδιστής των Can από το 1970 έως το 1973, πέθανε. Ήταν 74 ετών.
Ο Suzuki είχε μια καινοτόμο και αμίμητη προσέγγιση στο τραγούδι, συχνά αυτοσχεδιάζοντας μέρη που τραγουδούσαν σε διάφορα γλώσσες (ένα μείγμα που ανέφερε ως «η γλώσσα της πέτρινης εποχής»).
Γεννημένος στις 16 Ιανουαρίου 1950 στο Κόμπε της Ιαπωνίας, ο Suzuki ξεκίνησε τη μουσική του ζωή σε ηλικία οκτώ ετών, όταν του έδωσαν ένα φλάουτο. Στα τέλη της δεκαετίας του '60, άφησε την Ιαπωνία για να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, γεγονός που τον οδήγησε στην Ευρώπη, όπου πήγαινε από χώρα σε χώρα, χρησιμοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο του για να παραδώσει αυτοσχεδιαστικές παραστάσεις ως λάτρης.
Τελικά, στις αρχές της δεκαετίας του '70, ενώ ταξίδευαν στο Μόναχο της Γερμανίας, ο Can's Holger Czukay και ο Jaki Liebezeit είδαν μία από τις παραστάσεις της Suzuki. Ψάχνοντας ήδη κάποιον για να αντικαταστήσει τον προηγούμενο τραγουδιστή του γκρουπ, τον Malcolm Mooney, οι δυο τους κάλεσαν τον Suzuki να ενταχθεί στο συγκρότημα και εκείνος εμφανίστηκε μαζί τους στη σκηνή αργότερα εκείνο το βράδυ.
Από εκεί, ο Suzuki έγινε πλήρες μέλος των Can και άρχισε να ηχογραφεί μαζί τους, με αποτέλεσμα τελικά το άλμπουμ του 1970, Soundtracks, το οποίο περιλάμβανε τα φωνητικά του σε κομμάτια όπως "Don't Turn the Light On, Leave Me Alone", "Mother Sky» και «Tango Whiskyman».
Μετά από αυτό, ο Suzuki πρωτοστάτησε στο συγκρότημα για την κυκλοφορία τους το 1971, Tago Mago, το οποίο είδε το ανάχωμα τους σε πιο εφευρετικό, πειραματικό έδαφος, που χαρακτηρίστηκε από τη χαρακτηριστική φωνητική του απόδοση και τους ρυθμικούς, επηρεασμένους από την τζαζ αυτοσχεδιασμούς του συγκροτήματος. Επεκτείνοντας τις τάσεις αυτού του άλμπουμ, το συγκρότημα ακολούθησε ίσως το πιο γνωστό του άλμπουμ: το Ege Bamyası του 1972, το οποίο περιελάμβανε τραγούδια όπως «Spoon», «Vitamin C», «I’m So Green» και άλλα.
