Ένας από τους τελευταίους δεξιοτέχνες της Χρυσής Εποχής του Μπρόντγουεϊ, ο βραβευμένος με Τόνυ και Πούλιτζερ στιχουργός Σέλντον Χάρνικ, πέθανε. Έγραψε το Fiddler on the Roof και το Fiorello!, μεταξύ άλλων μιούζικαλ. Πέθανε την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη από φυσικά αίτια, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο του. Ήταν 99.
Είτε έγραφε για τον Νεοϋορκέζο πολιτικό Fiorello LaGuardia, για υπαλλήλους καταστημάτων αρωμάτων στη Βουδαπέστη, είτε για έναν Εβραίο γαλακτοκόμο στην προεπαναστατική Ρωσία, ο Harnick έγραφε πάντα στίχους για συγκεκριμένους χαρακτήρες σε συγκεκριμένες καταστάσεις.
«Μέρος του ταλέντου μου, ως στιχουργός», είπε ο Χάρνικ το 2014, «είναι ότι πιστεύω ότι σκέφτομαι σαν θεατρικός συγγραφέας, όσον αφορά τον χαρακτήρα, έτσι ώστε να μπορώ να βρω διαφορετική λογοτεχνία, διαφορετικές φωνές για τους διαφορετικούς χαρακτήρες».
Η καριέρα του Χάρνικ επεκτάθηκε για περισσότερα από 60 χρόνια. Ήρθε στη Νέα Υόρκη από το Σικάγο το 1950 και άρχισε να γράφει τραγούδια –τόσο μουσική όσο και στίχους– για επίκαιρες κριτικές εντός και εκτός Μπρόντγουεϊ.
Ο Sheldon Mayer Harnick γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1924 στο Σικάγο. Αποφοίτησε από τη Σχολή Μουσικής του Πανεπιστημίου Northwestern το 1949. Ξεκίνησε την καριέρα του γράφοντας λέξεις και μουσική σε κωμικά τραγούδια σε μουσικές επιθεωρήσεις. Ένα από αυτά, το "The Merry Minuet", έγινε δημοφιλές από το Kingston Trio. Τα τραγούδια του ακούστηκαν για πρώτη φορά στο Broadway στο New Faces του Leonard Sillman το 1952, μια διάσημη έκδοση της σειράς με πρωταγωνιστές τη Eartha Kitt και τον Paul Lynde. Ακολούθησαν οι επιθεωρήσεις Two’s Company (“A Man’s Home”) και The Littlest Revue.
Λίγο μετά, ο κ. Χάρνικ συνάντησε τον κ. Μποκ. Συνεργάστηκαν με τον βιβλιογράφο Τζόζεφ Στάιν στο The Body Beautiful του 1958. Έτρεξε μόνο 60 παραστάσεις. «Νόμιζα ότι δεν θα ξαναδούλευα ποτέ», θυμήθηκε ο κύριος Χάρνικ να σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. «Νόμιζα ότι είχα πάρει το σουτ και αυτό ήταν». Αλλά η μουσική τράβηξε την προσοχή του σκηνοθέτη George Abbott και του παραγωγού Hal Prince, οι οποίοι προσέλαβαν την ομάδα για να συνθέσουν αυτό που έγινε Fiorello!. Πρωταγωνίστησε ο Τομ Μπόσλεϊ ως ο δήμαρχος του δυναμικού, έθεσε υποψηφιότητα για 796 παραστάσεις και κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ . Σε μια συγκλονιστική στιγμή, το Fiorello! Συνδέθηκε με το The Sound of Music για το καλύτερο μιούζικαλ στα βραβεία Tony, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από την εποχή των Rodgers και Hammerstein στη νέα δεκαετία του 1960 που αλλάζει είδος.
Sheldon Harnick, Joseph Stein, Jerry Bock και Jerome Robbins
Ο κύριος Harnick, ο κύριος Bock και ο κύριος Stein σκέφτηκαν συλλογικά την ιδέα να δημιουργήσουν μια παράσταση γύρω από το έργο του Sholom Aleichem. Ο κύριος Harnick και ο κύριος Bock πρότειναν το μυθιστόρημα Aleichem και ο κ. Stein απάντησε με τις ιστορίες του Tevye και των κορών του. Οι συνεργάτες, αβέβαιοι για την εμπορική εγκυρότητα του έργου τους, δεν προσέγγισαν έναν παραγωγό μέχρι να τελειώσουν το έργο. Ο Hal Prince τελικά παρήγαγε, στρατολογώντας τον σκηνοθέτη Jerome Robbins και τον ηθοποιό Zero Mostel, οι οποίοι θα δημιουργήσουν μια αθάνατη απεικόνιση του Tevye. Οι σκηνές εκτός πόλης ήταν δύσκολες, αλλά η παράσταση προσγειώθηκε στο Μπρόντγουεϊ ως μια σταθερή και απροσδόκητη επιτυχία. Αν και μια φαινομενικά εξωγήινη εικόνα της ζωής των shtetl στη Ρωσία του 19ου αιώνα, το Fiddler μίλησε στο κοινό ως μια οικεία έκφραση της γλυκόπικρης φύσης της οικογένειας και της κοινότητας, και πώς αλλάζουν και οι δύο με τις γενιές που περνούν.
