Πέθανε ο Φώτης Κρικζώνης, ο ιδιοκτήτης του «17» από τους παλαιότερους Έλληνες μπάρμαν
Μια ζωή πίσω από τη μπάρα
Ο Κρικζώνης είχε γεννηθεί στη Ρεντίνα Καρδίτσας και κατέβηκε στην Αθήνα αντιμετωπίζοντας συνθήκες απίστευτης φτώχειας εκείνη την εποχή.
Σκληρά εργαζόμενος όλη του τη ζωή, έμαθε την τέχνη του μπάρμαν και των κοκτέηλ και το 1957 άνοιξε το μπάρ στο νούμερο 17 της οδού Βουκουρεστίου το οποίο λειτουργούσε ως υπόγεια λέσχη μόνο για μέλη με το όνομα Αμφικτύων προκειμένου να υπάρχει έλγχος στους θαμώνες.
Μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, η φήμη του «17» εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη και το μαγαζί έγινε τόσο γνωστό που πλέον οι πελάτες δεν χωρούσαν να μπουν μέσα. Τότε, οι θαμώνες αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη Λέσχη Αμφικτύων.
«Ουσιαστικά, μετατρέψαμε το μπαρ σε πριβέ κλαμπ. Όταν βλέπαμε κάποιον καινούργιο που το στιλ και ο χαρακτήρας του δεν ταίριαζαν στο προφίλ του χώρου, τον πλησιάζαμε και του λέγαμε χαμηλόφωνα και ευγενικά πως έπρεπε να αποχωρήσει γιατί το μαγαζί λειτουργούσε σαν ιδιωτική λέσχη. Έτσι απαλλαχτήκαμε απ’ τους ανεπιθύμητους» θα πει ο ίδιος ο Φώτης Κρικζώνης σε παλιότερη συνέντευξή του στο vice.com
Τελικά το Αμφικτύων ξεχάστηκε και έμεινε το «17», ένα μπάρ από το οποίο παρέλασαν όλες οι μεγάλες προσωπικότητες επί πολλές δεκαετίες, ενώ το θρυλικό dry martini δια χειρός Φώτη εκτίναξε τη φήμη του.
Όταν τον έγραψαν οι New York Times
«Στο παλιό 17 είχα έναν Αμερικανό πελάτη που ερχόταν κάθε μέρα, φορτωμένος με διάφορα σακίδια και μια φωτογραφική μηχανή. Έπινε ένα ποτό, έτρωγε κάτι μεζεδάκια και έφευγε. Μια μέρα, μπερδεύτηκε και αντί να αφήσει 3.000 δρχ. για τον λογαριασμό του, άφησε 30.000 δρχ. Έμαθα πως μένει στη Μεγάλη Βρετάνια, πήρα τηλέφωνο και του είπα τι είχε συμβεί. Την επομένη, ήρθε ξανά από το μαγαζί και πήρε τα ρέστα του. Δεν ήξερα ποιος ήταν. Ύστερα από καιρό, ένας φίλος ανταποκριτής δημοσιογράφος μπήκε στο 17 κρατώντας στο χέρι τους New York Times. «Πόσα έδωσες γι’ αυτήν τη διαφήμιση;» με ρώτησε και μου έδωσε την εφημερίδα. Στη σελίδα 2 έγραφε: «Ο πιο τίμιος λαός είναι οι Έλληνες και το πιο ωραίο Dry Martini είναι αυτό του Φώτη στο Bar 17″. Ο τύπος ήταν πρόεδρος της εκδοτικής εταιρείας στην οποία ανήκαν οι NYT. Ταξίδευε ανά τον κόσμο και έγραφε τις εντυπώσεις του. Ακολούθησε ένα δημοσίευμα στη Frankfurter Allgemeine. Ξαφνικά, το Dry Martini μου ήταν παγκόσμιο» είπε στο vice.com
Στέκι ηθοποιών και ανθρώπων του πνεύματος, «δεύτερο γραφείο» πολλών δημοσιογράφων, τόπος συγκέντρωσης πολιτικών, επιχειρηματιών, εφοπλιστών…
Μεταξύ των θαμώνων που σύχναζαν στο 17 ήταν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, εκδότες και δημοσιογράφοι αλλά πέρασαν από εκεί και πολλές διασημότητες όπως ο Ωνάσης, ο Νιάρχος, η Τζάκι Κέννεντι, ο Σινάτρα, η Σοφία Λόρεν, ο Μάρλον Μπράντο και άλλοι.
Το 1990 το «17» μεταφέρθηκε στην οδό Λυκαβηττού όπου λειτουργεί και σήμερα ως εστιατόριο-μπαρ.
*Με στοιχεία από aftodioikisi.gr και vice.com
