Θανασης Παπακωνσταντίνου τραγουδοποιος με φανατικούς ακόλουθους
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θεωρείται πράγματι τραγουδοποιός με ιδιαίτερα φανατικό και αφοσιωμένο κοινό.
Γιατί έχει τόσο αφοσιωμένους ακόλουθους;
• Ιδιαίτερος ήχος – Μοναδικός συνδυασμός παραδοσιακής μουσικής, ροκ και πειραματισμού.
• Ποιητικοί, υπαρξιακοί στίχοι – Οι στίχοι του αγγίζουν βαθιά θέματα: αγωνία, έρωτα, απώλεια, κοινωνικά ζητήματα.
• Αυθεντικότητα – Παρουσιάζεται πάντα «αντι-σταρ», πράγμα που κάνει τον κόσμο να νιώθει πιο κοντά του.
• Δυνατά live – Οι συναυλίες του συχνά αποκτούν σχεδόν τελετουργική, συλλογική ένταση.
• Συνεργασίες υψηλής ποιότητας – Από Σωκράτη Μάλαμα έως Μελίνα Κανά, Γιάννη Χαρούλη κ.ά.
Ο συνδυασμός αυτών των στοιχείων έχει δημιουργήσει μια κοινότητα ακροατών που δεν τον ακολουθούν απλώς· τον “ζουν”.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1959 και μεγάλωσε στο χωριό Μεσοχώρι Ελασσόνας, ένα περιβάλλον που σημάδεψε βαθιά τη μετέπειτα καλλιτεχνική του πορεία. Η καθημερινότητα της υπαίθρου, οι ήχοι και οι ρυθμοί της παράδοσης, ο κόσμος των ανθρώπων του χωριού και η επαφή με τη φύση έγιναν βασικά συστατικά του ποιητικού και μουσικού του ύφους. Παρά το γεγονός ότι από μικρός είχε στενή σχέση με τη μουσική, δεν ξεκίνησε ως επαγγελματίας καλλιτέχνης. Σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Πάτρας και εργάστηκε για χρόνια στη ΔΕΗ, πριν η μουσική τον απορροφήσει ολοκληρωτικά.
Η ουσιαστική του είσοδος στη δισκογραφία έγινε το 1989 με τον δίσκο “Αγρύπνια”, ο οποίος δεν απέκτησε αμέσως μεγάλη απήχηση, αλλά τον σύστησε ως έναν δημιουργό με προσωπικό ύφος και έντονα ποιητικό βλέμμα. Η καθιέρωση ήρθε σταδιακά μέσα από τη δεκαετία του ’90, χάρη σε δουλειές όπως το “Παραλογές” (1991), όπου άρχισε να φαίνεται καθαρά το χαρακτηριστικό μίγμα ηλεκτρικού ήχου, παραδοσιακών οργάνων και σκοτεινής, λυρικής ατμόσφαιρας. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και μια από τις πιο σημαντικές συνεργασίες της ελληνικής σύγχρονης μουσικής: εκείνη με τη Μελίνα Κανά, η οποία ερμήνευσε κομβικά τραγούδια του, συμβάλλοντας ώστε η γραφή του να φτάσει σε ευρύτερο κοινό.
Το έργο του Παπακωνσταντίνου στηρίζεται πάντοτε σε έναν συνδυασμό πειραματισμού και βαθύτατης σύνδεσης με την παράδοση. Χρησιμοποιεί λαϊκά όργανα όπως λύρα, κανονάκι, γκάιντα και λαούτο, τα ενσωματώνει όμως σε σύγχρονες ενορχηστρώσεις, δημιουργώντας έναν ήχο που δεν μπορεί εύκολα να καταταχθεί σε συγκεκριμένο είδος. Η θεματική των τραγουδιών του αντλεί από μύθους, λαϊκές αφηγήσεις, τη φύση, αλλά και από σύγχρονες αγωνίες: υπαρξιακά αδιέξοδα, κοινωνική μοναξιά, πολιτικά αδιέξοδα. Αυτή η διττότητα –παραδοσιακός κόσμος και σύγχρονη σκέψη– είναι από τα χαρακτηριστικά που δημιουργούν την ξεχωριστή του ταυτότητα.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η συνεργασία του με τον Σωκράτη Μάλαμα ενίσχυσε περαιτέρω τη θέση του στη σκηνή του έντεχνου και εναλλακτικού τραγουδιού. Η ερμηνευτική προσέγγιση του Μάλαμα ταίριαξε με τη μελαγχολική και συχνά σκοτεινή γραφή του Παπακωνσταντίνου, χαρίζοντας στη δισκογραφία μια σειρά τραγουδιών που απέκτησαν σχεδόν “τελετουργική” σημασία για το κοινό. Η δεκαετία του 2000 έφερε δίσκους που θεωρούνται ορόσημα, όπως το “Βραχνός Προφήτης” (2000), το “Αγρύπνια στην Αγρύπνια”, το “Η Βροχή από Κάτω” (2006) και το “Ο Ελαφροΐσκιωτος” (2007). Η μουσική του άρχισε να συνδέεται με μια ολόκληρη γενιά ακροατών που αναζητούσε καλλιτέχνες με αυθεντικότητα και ουσία.
Σημαντικό κομμάτι της πορείας του αποτελεί επίσης η στενή σχέση του με νεότερους ερμηνευτές, όπως ο Γιάννης Χαρούλης, ο οποίος συνέβαλε στο να φτάσει η μουσική του σε ακόμη πιο ευρύ και ταυτόχρονα αφοσιωμένο κοινό. Η “σχολή” Παπακωνσταντίνου έχει επηρεάσει πλήθος νεότερων τραγουδοποιών τόσο σε επίπεδο ενορχήστρωσης όσο και σε επίπεδο ποιητικής γραφής.
Οι συναυλίες του έχουν αποκτήσει μυθικό χαρακτήρα. Ο ίδιος προσεγγίζει τις ζωντανές εμφανίσεις με λιτότητα και χαμηλούς τόνους, όμως η ένταση και η συμμετοχή του κοινού δημιουργούν μια ατμόσφαιρα συλλογικότητας. Πολλοί μιλούν για μια σχεδόν “ιερή” σχέση μεταξύ του καλλιτέχνη και των ακροατών, που δεν βασίζεται στη λάμψη του σταρ, αλλά στην αίσθηση ότι όλοι συμμετέχουν σε κάτι βαθύτερο.
Παρά την επιτυχία και την αναγνώριση, ο Παπακωνσταντίνου παραμένει μακριά από τη δημοσιότητα και τον κόσμο των μέσων. Ζει στη Λάρισα και συνεχίζει να δημιουργεί με τον δικό του ρυθμό, επιμένοντας στην ποιότητα αντί για την εμπορική αποδοχή. Θεωρείται πια ένας από τους πιο επιδραστικούς σύγχρονους Έλληνες τραγουδοποιούς, με έργο που διαρκώς ανακαλύπτεται από νεότερα ακροατήρια και παραμένει ζωντανό μέσα από τις συναυλίες και τις διαρκείς νέες αναγνώσεις του.
