Φοίβος Δεληβοριάς τα τραγούδια του συμβαδίζουν με την εξέλιξη της μουσικής στο πέρασμα του χρόνου

Φοίβος Δεληβοριάς τα τραγούδια του συμβαδίζουν με την εξέλιξη της μουσικής στο πέρασμα του χρόνου
 

Τα τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά αντανακλούν την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής στο πέρασμα των δεκαετιών, αλλά χωρίς ποτέ να χάνει το προσωπικό του ύφος. Μπορούμε να το δούμε σε τρία επίπεδα:

1. Ενορχηστρωτικά και ηχητικά

Στα πρώτα του χρόνια (’90s) χρησιμοποίησε πιο «χειροποίητο» ήχο, ακουστικές κιθάρες και μια ρετρό pop αισθητική.

Από τη δεκαετία του 2000 και μετά προσθέτει μοντέρνες παραγωγές, ηλεκτρικά στοιχεία, πιο σύντομα groove και πιο κινηματογραφική προσέγγιση.

Στα πιο πρόσφατα έργα του υπάρχει μίξη αναλογικού–ψηφιακού ήχου, όπως συνηθίζεται στη σύγχρονη ελληνική εναλλακτική σκηνή.

2. Στίχοι και θεματολογία

Οι στίχοι του εξελίσσονται μαζί με:

τις κοινωνικές αλλαγές,

την αστική ζωή στην Αθήνα,

τις προσωπικές του φάσεις.

Παραμένει ωστόσο πιστός στο χιουμοριστικό, τρυφερό και συχνά αυτοσαρκαστικό ύφος που τον χαρακτηρίζει από την αρχή.

 3. Καλλιτεχνική ταυτότητα

Ο Δεληβοριάς:

συνδέεται με την παράδοση του έντεχνου και της παλιάς αθηναϊκής κουλτούρας,

αλλά παράλληλα ενσωματώνει σύγχρονα μουσικά στοιχεία (indie, pop, ηλεκτρονικά touches),

δημιουργώντας έναν ήχο που εξελίσσεται, χωρίς να απομακρύνεται από τον πυρήνα του.

Συμπέρασμα

Τα τραγούδια του συμβαδίζουν με την εξέλιξη της μουσικής – όχι με την έννοια της προσαρμογής σε κάθε μόδα, αλλά με μια οργανική, καλλιτεχνικά συνεπή πορεία που ακολουθεί τις αλλαγές της εποχής και της δικής του ώριμης ματιάς.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες τραγουδοποιούς, με ξεχωριστό ύφος που συνδυάζει τη λογοτεχνική γραφή, το χιούμορ, την αστική παρατήρηση και μια ιδιαίτερη μουσική ευαισθησία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο, σε ένα περιβάλλον που τον έφερε πολύ νωρίς σε επαφή με τη μουσική και τη δημιουργία. Από μικρή ηλικία άρχισε να γράφει στίχους και μελωδίες, ενώ ως έφηβος έδειξε ήδη ότι διαθέτει έναν ιδιότυπο τρόπο έκφρασης, συνδυάζοντας την εξομολογητική γραφή με έντονη παρατηρητικότητα και χρωματισμένους, κινηματογραφικούς χαρακτήρες.

Η πρώτη μεγάλη του ευκαιρία ήρθε όταν ήταν ακόμη δεκαεξάχρονος. Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ακούγοντας τις πρώτες του συνθέσεις, αναγνώρισε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να ηχογραφήσει το πρώτο του άλμπουμ. Έτσι, το 1989 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Η Παρέλαση», ένα νεανικό αλλά πολλά υποσχόμενο έργο που συστήνει στο κοινό έναν δημιουργό με προσωπικότητα και ιδιαίτερη γραφή. Παρότι το άλμπουμ δεν είχε μεγάλη εμπορική απήχηση, αποτέλεσε την αφετηρία μιας σταθερά ανοδικής πορείας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Δεληβοριάς εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους και αγαπημένους τραγουδοποιούς της ελληνικής σκηνής. Σημαντικός σταθμός στην πορεία του υπήρξε το άλμπουμ «Η Καρδιά του Μουσικού», που τον τοποθέτησε πιο ξεκάθαρα στον χώρο του σύγχρονου έντεχνου, καθώς και το «Η Ζωή Μόνο Έτσι Είναι Ωραία», όπου το προσωπικό του στιχουργικό στίγμα αποτυπώνεται πλέον με ωριμότητα και σαφή καλλιτεχνική ταυτότητα. Στους επόμενους δίσκους του – όπως το «Καλλιθέα», το «Ο Αόρατος Άνθρωπος» και το «Μικρή Πόλη» – αναπτύσσει ακόμη περισσότερο το ύφος του, συνδυάζοντας τη νοσταλγία της παλιάς Αθήνας με σύγχρονα μουσικά στοιχεία και μια διάθεση εξομολόγησης που συνομιλεί άμεσα με τον ακροατή. Το τραγούδι «Καθρέφτης» και αργότερα το «Φωταγωγός» καθιέρωσαν ακόμη περισσότερο την ιδιαίτερη αισθητική του.

Με το άλμπουμ «Καλλιθέα» το 2015, το οποίο θεωρείται από πολλούς ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα του, ο Δεληβοριάς επιστρέφει στα παιδικά του χρόνια και δημιουργεί ένα ηχητικό και αφηγηματικό πορτρέτο της δεκαετίας του ’80. Το άλμπουμ αυτό, βαθιά αυτοβιογραφικό και με ισχυρή συναισθηματική φόρτιση, δείχνει έναν καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί τη μνήμη όχι απλώς ως πηγή έμπνευσης αλλά ως δομικό στοιχείο της καλλιτεχνικής του γλώσσας. Η επιτυχία του δίσκου ενίσχυσε τη θέση του Δεληβοριά ως ενός δημιουργού που ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι χωρίς να απομακρύνεται από την παράδοση.

Στη συνέχεια, με τον «Κάποτε θα Γίνουμε Άγιοι», ο τραγουδοποιός επιστρέφει με έναν πιο κοινωνικά και προσωπικά ώριμο ήχο. Ο δίσκος αποτελείται από τραγούδια γραμμένα κατά την περίοδο της πανδημίας και των κοινωνικών αναταράξεων, και αποτυπώνει έναν δημιουργό που συνεχίζει να παρατηρεί την εποχή του με ευαισθησία, σαρκασμό και βαθιά ανθρωπιά.

Παράλληλα με τη δισκογραφία του, ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει υπογράψει μουσική για το θέατρο, έχει παρουσιάσει μουσικοθεατρικές παραστάσεις και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες. Είναι επίσης γνωστός για τις ζωντανές του εμφανίσεις, που χαρακτηρίζονται από αμεσότητα, αφήγηση και μια αίσθηση ότι ο καλλιτέχνης συνομιλεί πραγματικά με το κοινό του.

Στην πορεία του, ο Δεληβοριάς έχει καταφέρει να εξελιχθεί χωρίς να χάσει την προσωπική του σφραγίδα. Η γραφή του συνδυάζει την απλότητα με την ποίηση, το χιούμορ με τη μελαγχολία και την καθημερινότητα με το φανταστικό. Με περισσότερα από τριάντα χρόνια παρουσίας στη μουσική, παραμένει μία από τις πιο σταθερές, δημιουργικές και αγαπητές φωνές της ελληνικής τραγουδοποιίας.