Το διάστημα 1993-1997 που είχα φύγει πια από την ΕΡΤ και συνεργαζόμουν με το ραδιόφωνο τού ΣΚΑΪ, είχα απομακρυνθεί από την τηλεόραση και δεν είχα αντιληφθεί πόσα στο μεταξύ είχαν αλλάξει. Το κατάλαβα όταν ο νέος διευθυντής τής ΕΡΤ Κωνστσντίνος Αλαβάνος μού ζήτησε να ξεκινήσω μια καινούρια σειρά τηλεοπτικών μουσικών εκπομπών, τις «Διαδρομές με τον Γιώργο Παπαστεφάνου». Μόλις είχε κυκλοφορήσει τότε ο δίσκος τής Άλκηστης Πρωτοψάλτη «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» και σκέφθηκα να είναι αυτό το πρώτο θέμα μου.
Όμως η ΕΡΤ δεν είχε πια το μονοπώλιο, υπήρχαν ισχυροί ανταγωνιστές τα ιδιωτικά κανάλια και η Άλκηστη είχε ήδη κλείσει για τα Χριστούγεννα με το Mega και τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Ωστόσο όταν ο Νίκος έμαθε πως για το ίδιο θέμα ενδιαφερόμουνα κι εγώ , είπε στην Άλκηστη «να πας στον Γιώργο, προηγείται» κι αυτό βέβαια είναι κάτι που εγώ δεν το ξεχνώ. Προσπάθησα θυμάμαι τότε να κάνω το σενάριο για μια παραγωγή που δεν θα έμοιαζε με ό,τι είχα κάνει μέχρι τότε. Φαντάστηκα να οδηγώ ένα νοικιασμένο κάμπριο και να ακούω γοητευμένος το νέο cd τής φίλης μου. Και σχεδόν ερωτευμένος να αρχίζω να τη βλέπω πότε στον καθρέφτη, πότε στο καπό, πότε στις ζάντες. Σε ένα τελάρο διαφημίσεων τού δρόμου πέφτουν οι τίτλοι τής εκπομπής και καθώς εγώ κοιτώ ξεπροβάλει η Άλκηστη που λέει το «Διθέσιο».
Όσα θα ακολουθήσουν, τραγούδια, καλεσμένοι, συνεντεύξεις, περνούν απ’ το μυαλό μου, όση ώρα περιμένω στο φανάρι να γίνπράσινο το κόκκινο. Και έτσι που ξεχνιέμαι στο τιμόνι και εμποδίζω την κυκλοφορία. Η Ελένη Καστάνη σε ρόλο τροχονόμου σπεύδει να βάλει τάξη και βεβαίως να με γράψει. Αλλά τυχαίνει να είναι κι αυτή θαυμάστριά μου κι όταν με βλέπει, αναφωνεί ο κύριος Παπαστεφάνου!» Και η εκπομπή τελειώνει.
Τη μέρα τής προβολής από ένα τεχνικό πρόβλημα, για δέκα λεπτά έπεσε μαύρο και κάπως μάς τα μούσκεψε, αλλά και πάλι οι κριτικές που πήραμε ήταν πολύ καλές. Αυτή την εκπομπή που πολύ την αγάπησε και η Άλκησττη όπως η ίδια μού έχει πει, σάς ξαναδείχνουμε εδώ τώρα, επιστρέφοντας στα Χριστούγεννα τού 1997. Σκηνοθεσία Στέλιου Ράλλη, οργάνωση παραγωγής Κατερίνα Κατωτάκη.
Γιώργος Παπαστεφάνου
