Όσοι παρακολουθούν από παλιά τα ΜΜΕ θα έχουν συνειδητοποιήσει το ότι η αντιμετώπιση του Πλέσσα ήταν δυσανάλογη σε σχέση με την απήχηση που είχαν τα τραγούδια του στον κόσμο.
Ο Μίμης είχε ένα ξεχωριστό ύφος σαν άνθρωπος και απέφυγε να ταυτιστεί με κάποιο από τα πολιτικά κόμματα και ειδικά αυτά του λεγόμενου προοδευτικού χώρου τα οποία πάντα προσδιόριζαν την απήχηση που θα είχε στα μέσα ο κάθε καλλιτέχνης.
Για κάποιο λόγο και οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργαζόταν είχαν μεγαλύτερη απήχηση στον κοσμο από ότι στα ΜΜΕ.
Πουλόπουλος, Τζένη Βάνου, Βοσκόπουλος, Διονυσίου, Μαρινέλλα και αρκετοί ακόμα δεν είναι από αυτούς που είχα ιδαίτερη προβολή από τις σημαντικές σε κυκλοφορία εφημερίδες, όμως ήταν στην κορυφή της αγάπης του κόσμου.
Νομίζω ότι έστω και αργά, όλοι αυτοί πρέπει να αποδεχθούν την ένταξη του Μίμη ανάμεσα στους 5-10 μεγαλύτερους συνθέτες στην ιστορία του τραγουδιού μας.
Βασικά οι περισσότεροι από αυτούς ασχολήθηκαν μαζί του στα τελευταία χρόνια της ζωής του εντυπωσιασμένοι από την ηλικία του και βέβαια την ενεργητικότητα και διαύγεια του.
Μέσα κυρίως από τις κινηματογραφικές ταινίες τα τραγούδια του θα περνούν από γενιά σε γενιά.
