Η ιστορία μιας ζωής, από το Κούρεμα, ένα ακόμα καταπληκτικό άλμπουμ του Διονύση, ίσως το καλύτερο του, που δεν είχε την απήχηση που άξιζε. ΚΖ
Καλοκαίρι
Η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
Καλοκαίρι
Καρεκλάκια πετονιέσ μέσ' το πανέρι
Μεσ τη βόλτα αυτού του κόσμου που μασ ξέρει
Καλοκαίρι
Πλάι στα μέγαρα στισ τέντεσ με τ' αγέρι
Καλοκαίρι
Με χρυσούσ ανεμιστήρεσ μεταφέρει
Την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
Την κοψιά μιασ προτομήσ μέσ' το παρτέρι
Καλοκαίρι
Μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη
Καλοκαίρι
Με μισόκλειστεσ τισ γρίλιεσ μεσημέρι
Καλοκαίρι
Καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
Στο ταβάνι και τουσ γύψουσ μεσημέρι
Καλοκαίρι
Με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
Καλοκαίρι
Στόμα υγρό μικροί λαγώνεσ καλοκαίρι
Με τη φέτα το καρπούζι στο 'να χέρι
Με φιλιά μισολιωμένα καλοκαίρι
Καλοκαίρι
Λίγεσ φλούδεσ στησ κουζίνασ το μαχαίρι
Καλοκαίρι
Του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
Καλοκαίρι
Με βαριά μοτοσικλέτα μεσ τα σκέλη
Τουσ φακούσ του ανάβει μέρα μεσημέρι
Καλοκαίρι
Όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
Καλοκαίρι
Με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
Φαλακροί μέσ' τισ σακούλεσ μασ σαν γέροι
Εκεινού με τ' άσπρο κράνοσ που μασ ξέρει
Καλοκαίρι
Μια οσμή νεκροθαλάμου καλοκαίρι
Καλοκαίρι
Στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην ταγγέρη
Αλλά εν τέλει
Με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
Την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
Καλοκαίρι
Στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
Καλοκαίρι
Τόσο ώριμο που πέφτοντασ προσφέρει
Μια πλημμύρα των καρπών στάρι και μέλι
Στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
Καλοκαίρι
Μεσ τα κόκκινα τησ δύσησ του ανατέλλει
