Ο Μάιος σχεδόν μας αφήνει και ακόμη να καταλάβουμε ότι η Άνοιξη φεύγει κι 'μεις δεν έχουμε μαζέψει ακόμη τα χαλιά, ανεβοκατεβαζουμε το καλοριφέρ και δεν ξέρουμε αν πρέπει να φορέσουμε κοντομανικο ή να πάρουμε ομπρέλα ή άνορακ.
Στο κλίμα αυτό της εποχικής αβεβαιότητας δεν είναι μόνο η κλιματική αλλαγή αλλά και η κοινωνική, οικονομική και πολιτική αβεβαιότητα της καθημερινότητας που μας παρασύρει σε δρόμους που ή δεν θέλουμε να ξέρουμε ή αγωνιούμε χωρίς να έχουμε απολύτως κάτι να μας καθοδηγήσει στο φως και στον ήλιο.
Μ' όλα αυτά θυμήθηκα από πολύ παλιά τον σπουδαίο σύγχρονο συνθέτη Μιχάλη Κουμπιό και τον πρώτο του μεγάλο δίσκο "ΜΑΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΟΙΞΗ"-1986.
Ότι πιο κατάλληλο μουσικά για να συνοδεύσει το υπολοιπο της Άνοιξης στην έξοδο της με θριαμβευτικό και όμορφο τρόπο απο το τοπίο της σκόνης.
