Αφιερωμένο σε όσους ανταλλάσσω διάφορα λόγια για τις δωρεές, για την ζωή, για τους ανθρώπινους χαρακτήρες, γενικά για το μάταιο συχνά κυνηγητό σε κάτι που είναι ανύπαρκτο.
Είσαι ένας έρωτας παράξενος
πολύ παράξενος στ’ αλήθεια
κοντά σου με κρατάει καιρό
πότε ένα πάθος φλογερό
και πότε πάλι μια συνήθεια
Άλλες φορές σε βλέπω αχόρταγα
άλλες φορές βαριεστημένος
αλλά προτού σε βαρεθώ
κοντά σου βιάζομαι να `ρθω
για τα φιλιά σου διψασμένος
Άλλοτε χαίρομαι πολύ που μ’ αγαπάς
η συντροφιά σου προσπαθώ να μη μου λείψει
κι άλλοτε πλήττω και το θέλω αλλού να πας
χωρίς να νιώθω ούτε πόνο ούτε θλίψη
