Ο Χρήστος Λεοντής τον οποίο επικαλούνται μερικοί φίλοι μας ότι αποκλείστηκε από το Ηρώδειο το οποίο παραχωρήθηκε στην Άννα Βίσση, έχει παρουσιάσει έργα του στο αρχαίο θέατρο το 2005.
Πέρυσι σε νέο αίτημα του του το αρνήθηκαν και θύμωσε τόσο πολύ ώστε έστειλε αυτήν την επιστολή σε ύφος ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ενώ επίσης θύμωσε που δεν του έδωσε η ΕΡΤ την ορχήστρα της για να συμμετάσχει στο φεστιβάλ, έπρεπε να του την κάνουν πακέτο και να του την δώσουν, άλλωστε ήταν διοικητικό της στέλεχος επί ΣΥΡΙΖΑ. Επικαλέστηκε μάλιστα πριν της εκλογές την επόμενη κυβέρνηση για να ικανοποιήσει αίτημα του εντάσσοντας τα πάντα στην πολιτική η οποία βέβαια τον στήριξε από τα πρώτα του βήματα.
Ο Λεοντής ήθελε τζάμπα το Ηρώδειο και παραχώρηση της ορχήστρας της συμφωνικής ορχήστρας της ΕΡΤ, δεν ξέρουμε αν είχε ζητήσει και έξτρα αμοιβή.
Σημαντικός και αξιόλογος συνθέτης όμως δεν είναι καλό να ανακατεύουμε την πολιτική στα πάντα.
Κυρία Ευαγγελάτου,
Αυτού του είδους η αντιμετώπιση είναι προσβλητική και συνάμα περιφρονητική. Βρείτε ένα λιγότερο γελοίο επιχείρημα, για τον αποκλεισμό μου αυτό. Αυτό είναι κοροϊδία…!
ΠΟΙΟΣ είναι αυτός, τέλος πάντων, «ο ευρύτερος σχεδιασμός και οι επιμέρους κατευθύνσεις του καλλιτεχνικού προγραμματισμού» τον οποίο επικαλείστε, «που δεν επιτρέπει την ένταξη μου στο φεστιβάλ»;
Εσείς τουλάχιστον, γνωρίζετε. Ξεχνάτε ή παρακάμπτετε την επί δεκαετίες, συμβολή με τη μουσική μου στο θέατρο, στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στην Ευρώπη κλπ. μέσα από τις παραστάσεις της Άννας Συνοδινού, του Εθνικού Θεάτρου και φυσικά, του Κουν με το Θέατρο Τέχνης; Και όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και για εξήντα ολόκληρα χρόνια μουσικής. Τι απ’ όλα;
Μια τέτοια μακρόχρονη καλλιτεχνική πορεία δεν σας είναι αρκετή;
Τι άλλο θα θέλατε που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας;
Θα πρέπει δηλαδή να ευθυγραμμιστώ στον ανύπαρκτο και άγνωστο αυτό σχεδιασμό σας, για να με εντάξετε; Και μη χειρότερα!!
Αισθάνομαι ντροπή και θλίψη.!
Σε ό,τι αφορά την εκτίμησή σας και μάλιστα….. τη δεδομένη…! Άστο καλύτερα…
Μου αρκεί αυτή του κόσμου. Με γεμίζει ελπίδα και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη γι’ αυτό.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς…!
Χρήστος Λεοντής
