Αρκετές στιγμές μέσα στην ημέρα ένα τραγούδι του Στέλιου δένει απόλυτα με ένα περιστατικό στην καθημερινότητα.
Προχθές γύρισα με το Ferry Boat από την Σαλαμίνα και στα εκδοτήρια ήταν ένας 35άρης με μηχανάκι που παραχωρούσε την θέση του στους πεζούς γιατί έκανε και ζέστη, του είπα όπως πας δεν θα περάσεις ποτέ, θα περιμένεις συνέχεια να τελειώσουν οι πεζοί, μου είπε ότι δεν τον πείραζε.
Του 'την έστησα' και μόλις μπήκε του είπα προφανώς δεν θα ξέρεις το τραγούδι με τον Καζαντζίδη, μου επιβεβαίωσε πως όχι.
Πώς μπορεί να ακούσει κανείς σήμερα Καζαντζίδη στο ραδιόφωνο, είναι σχεδόν αδύνατο, μόνο σε κάτι ερασιτεχνικούς που εκπέμπουν ακόμα από συνοικίες του Πειραιά.
Τυχαία άλλος φίλος με ρώτησε αν έχουμε τις εκπομπές που έκανε ο Πετρίδης σαν αφιέρωμα στον Καζαντζίδη το 2012, χαμός είχε γίνει, ο Γιάννης ήταν ενθουσιασμένος με τα αμέτρητα τηλεφωνήματα και μηνύματα που παίρναμε, δεν ξέρω αν κανείς από εσάς έχει φυλάξει αυτές τις εκπομπές, μία εβδομάδα αφιέρωμα στον Καζαντζίδη στο εθνικό ραδιόφωνο, τόσα τραγούδια θα είχαν παίξει συνολικά όλοι παραγωγοί, αν και τον έπαιζε ο Γεραμάνης ο οποίος όμως λόγω ηλικίας δεν είχε ζήσει τις καλές εποχές του.
Όποιος γεννιέται καλός, ξέρουμε τι παθαίνει, όλοι τον αντιπαθούν γιατί 'Γελάτε μα δεν ξέρετε'
Ανατολή, ναι γαϊτανάκια, άλλες αναμνήσεις.
