Εικόνες περνάνε από μπροστά μου και εγώ σε σκέφτομαι… Το λεωφορείο είναι άδειο ή γεμάτο, δεν έχει σημασία … Στο παράθυρο τρέχουν τοπία με ήλιο ή βροχή .. Σύννεφα κρύβουν και εμφανίζουν τον ήλιο , αλλάζουν την διάθεση , αλλάζουν τις σκέψεις … Σταθερός μόνο ο ρυθμός και αυτό που νιώθω για σένα … Κλείνω τα μάτια και είσαι δίπλα… Για πρώτη φορά πειραματίζομαι με ένα είδος μουσικής που λέγεται θα έλεγα πως είναι electronica / Lo-Fi… Στους μουσικούς συνήθως αρέσουν πειρά(γ)ματα.. Προσπάθησα να παντρέψω ένα φρέσκο και μοντέρνο ήχο που δείχνει αρχικά να απευθύνεται σε νεολαία ταυτόχρονα με μια κλασική απόχρωση προς το τέλος μιας και ένα τσέλο κάνει ένα σόλο που θέλω να ελπίζω πως θα σας ταξιδέψει όπως εμάς …
Και αυτό το μοντέρνο μουσικό είδος αποδεικνύεται υποδειγματικό ως μουσική υπόκρουση, είτε για να χαλαρώσετε, είτε για να εργαστείτε, ή και κάποιες φορές κατά τη διάρκεια της μελέτης και της προσπάθειας συγκέντρωσης. Είναι αφιερωμένο σε μαθητές που διαβάζουν, σε ανθρώπους που ξενυχτάνε σε βιβλία και υπολογιστές , σε μοναχικούς ανθρώπους που οδηγούν ή ταξιδεύουν με τρένα και λεωφορεία κοιτώντας από ένα παράθυρο , όπου σκέφτονται, νιώθουν ή περιμένουν ανελλιπώς… Δεν έχει ιδιαίτερη αρμονική και μελωδική πλοκή αλλά αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα με τη τμηματική ηχητική ανανέωση νομίζω πως θα βοηθήσουν τον καθένα από εσάς να συγκεντρωθεί και ταυτόχρονα να μη χάσει το παλμό στην προσπάθεια του…
Θερμά ευχαριστώ τον ηχολήπτη μου Μιχάλη Ζαμπετάκη που έβαλε για άλλη μια φορά τις γνώσεις , το μεράκι και τη φαντασία του και σε αυτό το διαφορετικό προς εμένα είδος μουσικής καθώς και το σύζυγο μου Νίκο Κοπανάκη, λάτρη του πιο μοντέρνου ήχου για τις υπερπολύτιμες συμβουλές του και την καθοριστική του συμβολή καθόλη την προετοιμασία του κομματιού αυτού …
Στέλλα Μαστοράκη