Γιώργος Παπαστεφάνου, Μάνος Χατζιδάκις, Λόρκα, Γκάτσος: Νάνι το γαρούφαλό μου

Την εποχή που γεννήθηκα εγώ, μέσα στα μαύρα σκοτάδια τής Κατοχής, το πιθανότερο είναι να με νανούριζαν οι γερμανικές μπότες που περνούσαν μπροστά από το σπίτι μας στο κέντρο τής Αθήνας. Τότε περίπου ο νεαρός Μάνος Χατζιδάκις ανακάλυπτε όχι μόνο την Λάλε Άντερσεν και την Λιλή Μαρλέν, αλλά και το ρεμπέτικο, σε χώρους μυσταγωγικούς και απλησίαστους, οπου τον είχαν πάει οι φίλοι του ποιητές, ο Νάνος Βαλαωρίτης και ο Νίκος Γκάτσος.

Στα δύσκολα εκείνα χρόνια ο πρωτοδημοσίευσε ο Γκάτσος το μεγάλο ποίημα «Αμοργός», ενώ συγχρόνως πάλευε με τη μετάφραση του Ματωμένου γάμου τού Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Το αριστούργημα τού αδικοχαμένου Φεδερίκο παίχθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα όπως έχουμε ξαναπεί, λίγο αργότερα, το 1948 από το θέατρο Τέχνης τού Κάρολου Κουν, στο Θέατρο Κώστα Μουσούρη, ακόμα τότε Θέατρο Αλίκης στην πλατεία τού Άι Γιώργη τού Καρύτση. Και εδώ υπήρχε ένα νανούρισμα, που το τραγουδούσε η γυναίκα τού Λεονάρντο, η Τόνια Καράλη μαζί με την πεθερά Ρίτα Μουσούρη. Και η σκηνή και το τραγούδι είναι πολύ γνωστά και υπάρχουν στο αρχείο τής ΕΡΤ, όπως ηχογραφήθηκαν στους ραδιοθαλάμους τού Ζαππείου το 1955 για το θέατρο τής Τετάρτης.

Αυτό το απόσπασμα θα ακούσουμε. Μάνος Χατζιδάκις μουσική, τού Νίκου Γκάτσου η εξαίρετη μετάφραση, τού Κάρολου Κουν η σκηνοθεσία. «Νάνι το γαρούφαλό μου».  

Γιώργος Παπαστεφάνου