Ένα Χατζιδακικό ύφος το έχει νομίζω..ΚΖ
Κι ενώ εμείς μελαγχολούμε και σκοτεινιάζει η ψυχή μας , μια μικρή , μια τόσο δα μικρή ηλιαχτίδα τρυπώνει από όπου μπορει … Και χορεύει … Νομίζω πως καθώς εισβάλει παντού χορεύει ένα μικρό βαλς … Από τα σύννεφα τα πυκνά , από τις φυλωσιες , από τις χαραμάδες και τις κλειστές κουρτίνες , στις πόλεις και στις εξοχές … Λες και με το ζόρι θέλει να να μας δώσει ελπίδα και φως , να μας κάνει να πιστέψουμε στα θαύματα της ζωης , να δούμε χρώμα στο σκούρο.. Μετατρέπει μαγικά , μαζί με τις άλλες ηλιαχτιδες , τη νύχτα σε μέρα … Αλλάζει τα κρυφα σε φανερά … Κάνει τα σκοτεινά , φωτεινά…
Μιας ηλιαχτίδα που φωτίζει τις ψυχές μας και μας χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο ..
Ας την ακολουθήσουμε λοιπόν!
Στέλλα Μαστοράκη
