Μίλαγα με τον Πετρίδη και σε κάποια στιγμή ήλθε στην συζήτηση το όνομα του Κώστα Χατζή ενός καλλιτέχνη που πραγματικά έχει γράψει μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής μουσικής, όμως η σεμνότητα του δεν έχει επιτρέψει να του αναγνωρισθεί από τους μουσικούς κύκλους η τεράστια συμβολή του στο σύνολο της Ελληνικής μουσικής.
Είναι βέβαια πασίγνωστος και αγαπημένος στο κοινό, έγινε 87 ετών, όμως πόσος φορές έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς, ενώ ουσιαστικά δεν υστερεί έναντι άλλων τραγουδοποιών τους οποίους λογικά και θα έχει επηρεάσει.
Ήταν από τους καλλιτέχνες που βλέπαμε συχνά στους διαδρόμους της τότε Πόλυγκραμ και από τους αγαπημένους όλων μια και εκτός από εξαίρετος καλλιτέχνης είναι και πολύ καλός άνθρωπος.
Αμέτρητα τα τραγούδια που έχει γράψει και ερμηνεύσει, είναι ίσως πιο κοντά στο πρότυπο του Bob Dylan από κάθε άλλον Έλληνα μόνο που δεν έγραφε συχνά στίχους.
Θυμάμαι τον χαμό που είχε γίνει με την κυκλοφορία του περίφημου Ρεσιτάλ που δεν πρέπει να έχει προηγούμενο στην Ελληνική μουσική ιστορία.
Τριπλό βινύλιο, κυκλοφόρησε Μεγάλη Παρασκευή, νομίζω και τότε 50000 αντίτυπα έφυγαν μέσα σε μία μέρα, καταπληκτικό άλμπουμ, πόσες φορές έχετε διαβάσει γι' αυτό όμως από τα διάφορα ΜΜΕ;
Μαζί του τότε η Μαρινέλλα που νομίζω ήταν διαφορετικός χαρακτήρας, δεν ξέρω τώρα, καμιά φορά όταν κάνω τις βόλτες μου στην γειτονιά μου σκέφτομαι να την ρωτήσω αν την συναντήσω, πράγμα δύσκολο βέβαια.
Κώστας Ζουγρής