Είχα απογευματινή βάρδια στα γραφεία τής Ραδιοφωνίας στην Ρηγίλλης και καθώς ετοίμαζα μια εκπομπή, σφύριζα τον «Ύμνο στη χαρά» από την 9η Συμφωνία τού Μπετόβεν. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο θαυμάσιος πιανίστας και πολυαγαπημένος φίλος μου που εκείνη την εποχή δούλευε επίσης στο ραδιόφωνο, καθώς περνούσε στο διάδρομο, μού είπε: «Κύριε Παπαστεφάνου, αν σάς άκουγε τώρα ένας ξένος, θα νόμιζε πως όλοι οι Έλληνες τον Μπετόβεν τον παίζουνε στα δάχτυλα».

Τού εξήγησα πως ο συγκεκριμμένος ύμνος με τον τίτλο «Song of joy» ή «Himno a la alegria» γνώριζε ήδη τεράστια επιτυχία στην Ευρώπη και όχι μόνο, χάρις σε μια ισπανική διασκευή με την ορχήστρα Waldo de los Ríos και τον Miguel Ríos, νεαρό τραγουδιστή τού ροκ. Πάντα ήταν ξέφραγο αμπέλι η κλασική μουσική και τώρα, η μόδα των διασκευών έμοιαζε πιο πολύ με επιδημία. Πλήθος μεγάλα κλασικά έργα είχαν δεχθεί τότε επίθεση και τι να πρωτοθυμηθώ! Τους Emerson, Lake and Palmer; Τους Ολλανδούς Ekseption; Το «Κουρδιστό πορτοκάλι» και τον Walter Carlos ή το Rain and tears τών Aphrodite’s child. Θα επιμείνω στον Βάλντο ντε Λος Ρίος.

Είχε γεννηθεί στο Μπουένος Άιρες το 1934 και ο ίδιος έδωσε τέλος στη ζωή του, στην Μαδρίτη το 1977. Το 1971 είχε τον κόσμο όλο στα πόδια του, όταν πάντρεψε τον Μότσαρτ με την ποπ. Το πρώτο μέρος, molto allegro, από τη Συμφωνία αρ. 40 τού Βόλφγκανγκ Αμαντέους έγινε κι αυτό διεθνής ποπ επιτυχία. Τότε το ηχογράφησε και η Κλειώ Δενάρδου με ελληνικούς στίχους τής Σέβης Τηλιακού και ενορχήστρωση τού Γιώργου Χατζηνάσιου. Ελληνικός τίτλος «Η αγάπη μας». Όμως τότε επίσης, το ίδιο Μοτσάρτιο θέμα το δανείστηκε και ο Μάνος Χατζιδάκις για ένα δικό του τραγούδι με στίχους Νίκου Γκάτσου.

Για να μη φανεί ότι ήθελε να κρύψει την πηγή, ο Μάνος πρόσθεσε στο δικό του τίτλο τον αριθμό 40 και στο ρυθμό τού χασάπικου η 19χρονη Δήμητρα Γαλάνη τραγούδησε «Ήλιε μου, ήλιε μου βασιλιά μου, μη μ’ αφήνεις σήμερα, συννεφιά, συννεφιά στην καρδιά μου, στο κορμί μου σίδερα». Από τα περιεχόμενα τού μεγάλου δίσκου «Τής γης το χρυσάφι». Ο Μάνος Χατζιδάκις βρισκόταν ακόμα τότε στην Αμερική και τα τραγούδια του, που τα μοιράζονταν εδώ Γαλάνη και Μητσιάς, τα είχε ενορχηστρώσει ο Γιάννης Σπανός. Προηγουμένως είχε κυκλοφορήσει ένας ακόμη δίσκος με καινούρια τραγούδια τών Χατζιδάκι-Νίκου Γκάτσου, ενορχηστρωμένα όλα από τον Δήμο Μούτση, αφού ο Μάνος έλειπε. Ο δίσκος είχε τον συμβολικό τίτλο «Επιστροφή». Ας γυρίσουμε όμως στο «Χασάπικο 40».

Το 1983, η Δήμητρα Γαλάνη τραγούδησε για ακόμη μια φορά αυτή τη μεγάλη προσωπική της επιτυχία σε μια εκπομπή που ετοίμασε το τμήμα μας για να αναδείξει και τηλεοπτικά, σύμφωνα με την επιθυμία τού τότε Διευθυντή τής Ραδιοφωνίς Ιάκωβου Καμπανέλλη, την ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής τής ΕΡΤ. Η Δάφνη Τζαφέρη είχε αναλάβει την σκηνοθεσία, η Λαμπρινή Αθανασίου-Μπλέτα την διεύθυνση παραγωγής. Μαέστρος ο Λευτέρης Χαλκιαδάκης (1927-2008) και η ενορχήστρωση είχε τώρα την υπογραφή τού Κώστα Κλάββα (1934-2012).