Στις 29 Ιουλίου έχει γενέθλια ο Μίκης Θεοδωράκης. Στις 30 Ιουλίου είναι η παγκόσμια μέρα τής φιλίας. Κι εγώ θέλω να τα γιορτάσουμε και τα δύο μαζί, με ένα τραγούδι. «Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει, θα ντυθείς μια καινούρια φορεσιά και θα’ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου, παλιέ μου φίλε. Κι ίσως κανείς δεν σε προσμένει να γυρίσεις, μα εγώ νοιώθω τους χτύπους τής καρδιάς σου κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη».
Ήταν 1975 κι ήταν η Μαργαρίτα Ζορμπαλά που τραγουδούσε τους στίχους τού Μανόλη Αναγνωστάκη στις υπέροχες «Μπαλάντες», που εμπνεύστηκε ο Μίκης από το έργο τού ποιητή. Θεοδωράκης και Αναγνωστάκης γεννήθηκαν τον ίδιο χρόνο, το 1925, στην Χίο ο συνθέτης, στην Θεσσαλονίκη ο ποιητής, με καταγωγή και οι δύο από την Κρήτη.
Πριν απ’ τις «Μπαλάντες», ο Θεοδωράκης είχε μελοποιήσει το 1969 στίχους τού Αναγνωστάκη για τους κύκλους «Αρκαδίες». Ήταν όχι ένα, αλλά δύο τραγούδια - ποταμοί: «Μιλώ» και «Χάρης 1944». Στις «Μπαλάντες», εκτός από την 18χρονη τότε Μαργαρίτα Ζορμπαλά, συμμετείχε και ο Πέτρος Πανδής.
Από αυτή τη συλλογή, οι «Δρόμοι παλιοί», που η μελωδία τους χρησιμοποιήθηκε σαν υπόκρουση στην ταινία Serpico με τον Αλ Πατσίνο, είναι το τραγούδι που σίγουρα ξεχώρισε και αγαπήθηκε πολύ. Όμως εγώ έχω αδυναμία και στο «Όταν μιαν άνοιξη», που τελειώνει με τους στίχους «Κάποιο τρένο τη νύχτα σφυρίζοντας, ή ένα πλοίο μακρινό κι απροσδόκητο, θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας και τα όνειρά μας. Κι ίσως τίποτα αλήθεια δεν ξέχασες, μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο, από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου, παλιέ μου φίλε, παλιέ μου φίλε». Φέτος ο Μίκης κλείνει τα ενενήντα τέσσερα. Το 2005 που γιόρταζε τα ογδόντα του, είχε γίνει στο Θέατρο Ηρώδου τού Αττικού μια ωραία συναυλία που είχε μεταδώσει η ΕΤ 1.
Συμμετείχαν η Νένα Βενετσάνου, η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, ο τενόρος Ζάχος Τερζάκης, ο Δημήτρης Μπάσης και η ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Εμείς την αγαπημένη μου Νένα Βενετσάνου θα δούμε τώρα και θα ακούσουμε σ’ αυτό το εξαιρετικό τραγούδι, μαγνητοσκόπηση από εκείνη την βραδιά στο Ηρώδειο.
