Είχα 22 χρόνια να την δω. Από το καλοκαίρι τού 1962, που την συνάντησα για τελευταία φορά στη Ρόδο. Ζούσε ήδη στο εξωτερικό και είχε έρθει στο νησί για να δει τον άντρα της, τον Γιώργο Πετσίλα που, μαζί με τους φίλους του από το Τρίο Καντσόνε, εμφανιζόταν στο ξενοδοχείο «Θέρμαι» για να χορεύουν οι πελάτες.
Εκείνη την θυμάμαι κάτω από τα δέντρα, μες στο μισοσκόταδο, να μελετάει γερμανικά. Μετά θα ερχόταν, μού είπε, στην Αθήνα, για να τραγουδήσει στην «Οδό ονείρων» τού Μάνου Χατζιδάκι, που χρειαζόταν λίγη ενίσχυση γιατί είχε αρχίσει να κάνει κοιλιά εμπορικά. Εκείνο το βράδυ, πριν την καληνυχτίσω, η Νάνα ανέβηκε για λίγο στην ορχήστρα και τραγούδησε για μάς που είχαμε μείνει τελευταίοι, το Side by side τής Καίη Σταρ και το Arrivederci τής Κατερίνα Βιλάλμπα. Από κει και πέρα, μόνο μια φορά είχα μιλήσει ξανά μαζί της, στο τηλέφωνο.
Είχε έρθει ο Γιώργος Λεφεντάριος στο σπίτι μου και μού ζήτησε να κάνει ένα τηλεφώνημα στην Ελβετία. «Έλα να μιλήσεις με μια φίλη σου» μού είπε και μού πέρασε στο ακουστικό την Νάνα. Η Nana Mouskouri ήτανε πια πολύ διάσημη. Όλη η Ευρώπη ήταν στα πόδια της.
Όμως εμείς στο ραδιόφωνο δεν παίζαμε τραγούδια της. Είχε μιλήσει contre les colonels και ήτανε κομμένη. Το ίδιο και απ’ τα έντυπα. Μια απογευματινή εφημερίδα, που έγραφε για τις θριαμβευτικές της εμφανίσεις στο παρισινό Olympia, είχε παραλείψει το όνομά της. Έγραφε μόνο η Ελληνίδα τραγουδίστρια. Και φτάνουμε στο 1984. Η Νάνα θα τραγουδούσε και πάλι στην Αθήνα κι εγώ θα φρόντιζα την τηλεοπτική κάλυψη τής συναυλίας, και θα έπαιρνα και μια μικρή συνέντευξη από την παλιά, καλή μου φίλη.
Ο Γκερτ, φύλακας-άγγελος τής Τζόαν Μπαέζ στο Ηράκλειο τής Κρήτης το προηγούμενο καλοκαίρι, ήταν και πάλι εδώ σαν διευθυντής παραγωγής και, χωρίς να κρύψει την έκπληξή του που με έβρισκε ξανά μπροστά του, έδειξε πως δεν με είχε ξεχάσει. Η συναυλία τής Νάνας στο Ηρώδειο κυκλοφόρησε αργότερα σε δίσκο και dvd, όπως και η συναυλία στο ίδιο θέατρο κάτω απ’ την Ακρόπολη, μιας άλλης ελληνικής διασημότητας, τού πιανίστα Yanni (Γιάννη Χρυσομάλλη). Εμείς θα σταθούμε στην Νάνα Μούσχουρη τού 1984.
Είναι και πάλι Ιούλιος, περίπου τέτοιες μέρες, και πάνω στη σκηνή, ντυμένη στα άσπρα, η Νάνα τραγουδά «Τώρα που πας στηy ξενιτειά», σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Ένα από τα πέντε τραγούδια που είχε γράψει ο Μάνος Χατζιδάκις το 1960-61 για το γερμανικό ντοκυμανταίρ «Ελλάς, η χώρα τών ονείρων».
