Για να γίνει αυτή η εκπομπή ξενύχτησα πολύ. Ούτε θυμάμαι πόσα βράδια στο «Φαληρικόν» στις Τζιτζιφιές, περίμενα να μού απαντήσει ο Τσιτσάνης αν δέχεται ή όχι. Αφού είδα κι απόειδα, είπα να εγκαταλείψω την ιδέα και ζήτησα απ’ τον παραγωγό μου, τον Νίκο Μαστοράκη να βγάλει κι αυτός απ’ το μυαλό του τον συνδυασμό Τσιτσάνης - Μπέλλου, που άπειρος ακόμη στα τηλεοπτικά, τού είχα με ενθουσιασμό προτείνει.
Με τον Νίκο θα ξεκινούσα την πρώτη μου, προσωπική σειρά εκπομπών στην ΥΕΝΕΔ με τίτλο «Η μουσική γράφει ιστορία», και ήδη είχα γυρίσει με τρακ που αδυνατώ να περιγράψω, μια εκπομπή για το ταγκό. Βλέπετε, είχε κάνει ντόρο τότε το «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι». Κι εμείς γυρνώντας τους δείχτες του χρόνου προς τα πίσω, θα μιλούσαμε για τα αμέτρητα ταγκό που είχε χορέψει η Αθήνα, στα χρόνια τού μεσοπολέμου και αργότερα. Ήταν αρχή καλοκαιριού όταν συνέβαιναν αυτά, κι αφού είχε μπει μονταρισμένη η πρώτη εκπομπή μου στο κουτί, έπρεπε να αρχίσω κιόλας να ετοιμάζω την επόμενη. Ένα αφιέρωμα στον Τσιτσάνη και την Μπέλλου, σκέφθηκα, θα είναι ό,τι πρέπει, αφού οι δυο τους εκείνο τον χειμώνα θα ξανασυνεργάζονταν μετά από πάρα πολλά χρόνια, στο «Χάραμα» τής Καισαριανής.
Η Σωτηρία ανέλαβε να μού κλείσει ραντεβού με τον Βασίλη, που ακόμα δεν με ήξερε, συναντηθήκαμε και οι τρεις στις Τζιτζιφιές κι έκανε η Σωτηρία τις συστάσεις. Αλλά ο Τσιτσάνης ήτανε πολύ διστακτικός. Δεν είχε, μού είπε, καλή εμπειρία από τον τρόπο που λειτουργούσε η τηλεόραση, καινούριο ακόμη τότε φρούτο στην Ελλάδα και με άφησε μετέωρο χωρίς να μού δώσει απάντηση. Πέρασε ο Ιούνιος, πέρασε κι ο Ιούλιος τού 1973, κι ακόμα ούτε όχι, ούτε ναι.
Ήμουνα πια σίγουρος ότι το θέμα είχε κλείσει, όταν μια Κυριακή, στα μισά τού μήνα Αύγουστου, μού τηλεφώνησε στο σπίτι μου ο Βασίλης, για να με ρωτήσει πότε λοιπόν θα γίνει η εκπομπή; Δεν πίστευα τ’ αφτιά μου. Με τον Μαστοράκη κανονίσαμε στούντιο επειγόντως, αλλά και πάλι δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Γιατί τη μέρα τής μαγνητοσκόπησης είχε αγώνα ο Άρης, που ο Βασίλης ήθελε οπωσδήποτε να δει και επιπλέον, ο Βασίλης δεν ήθελε να μοιραστεί με την Σωτηρία όλη την εκπομπή, αλλά «αν θέλει, ας έρθει να πει κι αυτή ένα τραγούδι», μού είπε. Ευτυχώς, η αντίδραση τής Σωτηρίας ήταν ήπια. «Δεν με θέλει ο βλάχος, ε; Αλλά για σένα Γιώργο μου, θα έρθω». Και ήρθε. Από κει και πέρα ο Βασίλης ήταν στρατιώτης. Σκέτη γλύκα.
Η μετάδοση συνέπεσε με την έναρξη των εμφανίσεων τού δίδυμου στο «Χάραμα» κι ο Βασίλης ήταν ενθουσιασμένος μετά την εκπομπή. «Αυτός να ξέρεις, σ’ αγαπάει» τού είχε πει για μένα ο γαμπρός του, ο Φραγκίσκος Σούρπης, και ο Βασίλης μού το μετέφερε ευτυχής. Χθες συμπληρώθηκαν - με τους αριθμούς ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά - 35 χρόνια από τις 18 Ιανουαρίου τού 1984, που έφυγε από κοντά μας ο Τσιτσάνης. Εκείνη την ημέρα θα έκλεινε τα 69. Τώρα θα τον δούμε εδώ σε ένα μικρό απόσπασμα από την εκπομπή που λέγαμε, «Η μουσική γράφει ιστορία» τού 1973. Στο στούντιο τής ΥΕΝΕΔ μαζί με τον Βασίλη, ο στενός του συνεργάτης Γιάννης Δέδες. «Το σκαλοπάτι σου» είναι επιτυχία τού 1952. Η τηλεσκηνοθεσία, τού Νίκου Μαστοράκη.
