Σε δημοτικά τραγούδια τον πρωτάκουσα, γιατί τότε το κρατικό ραδιόφωνο δεν έπαιζε ρεμπέτικα. Και τα αγάπησα πολύ εκείνα τα τραγούδια και τα αγαπάω ακόμη. « Στ’ ορκίζομαι στο κύμα», «Γαλάζια που’ ναι η θάλασσα», «Ξεκινά μια ψαροπούλα», «Μάτια σαν και τα δικά σου», «Ωραία Αιγιώτισσα». Ιστορικές ηχογραφήσεις τής Κολούμπια, που στην ετικέτα τού δίσκου, δίπλα στην Ρίτα Αμπατζή, την Ιωάννα Γεωργακοπούλου, τον Δημήτρη Περδικόπουλο ή την Σούλα Πασαλάρη, είχανε το όνομα Στελλάκης Περπινιάδης. Ή και απλά Στελλάκης.
Τότε ήξερα μόνο το όνομά του. Την ιστορία του την έμαθα αργότερα. Είχε γεννηθεί στην Τήνο το 1899. Και πέρασε, λέει, από Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, πριν καταλήξει σε Πειραιά και Αθήνα. Στην Πόλη έμαθε να ψέλνει και ήταν ψαλτάκι στην Αγία Ζώνη στα Πατήσια, όταν τον κάλεσαν να τραγουδήσει στο γάμο μιας ξαδέρφης του. Εκεί τον άκουσε να τραγουδά ο μπαμπάς τής Ευαγγελίας Μαργαρώνη, ο Μανώλης, που ήταν κι εκείνος μουσικός και τον ξεσήκωσε να φύγει από τα χρώματα, αυτή ήταν η δουλειά του και να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Η δισκογραφία τού Στελλάκη Περπινιάδη είναι πολύ μεγάλη. Μακρύς και ο κατάλογος με τις συνεργασίες του και με τις εμφανίσεις του στα πάλκα.
Τον πρώτο του δίσκο τον ηχογράφησε με τον Πάνο Τούντα το ‘30. Ήταν το «Όμορφο κουκλί της Κοκκινιάς». Καμάρωνε ο Στελλάκης και δικαίως, για τα ωραία του σιγόντα. Τα θεωρούσε γαρνιτούρα, στολίδι στο τραγούδι.
Το 1977, που ετοιμάζαμε με την Δάφνη Τζαφέρη μια Μουσική βραδιά, αφιερωμένη στο ρεμπέτικο, είπαμε να επισκεφθούμε τον Στελλάκη στο σπίτι του σε μια απ’ τις γειτονιές τού Πειραιά. Μη φανταστείτε κανένα Μέγαρο, σε ένα φτωχικό σπιτάκι ζούσε. Τον βρήκαμε κουρασμένο, αλλά πάρα πολύ ευγενικό. Και πρόθυμο να τραγουδήσει α καπέλα μαζί με την Αλεξάνδρα την «Μποέμισσα» τού Βασίλη Τσιτσάνη.
Τραγούδι που εκείνος είχε πρωτοηχογραφήσει σε δίσκο μαζί με τον Στράτο Παγιουμτζή το 1938. Καθώς τον αποχαιρετούσα φεύγοντας, μού είπε: «Είναι και ο γιος μου τραγουδιστής. Παρακαλώ, βοηθείστε τον». Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο γιος του, ανήκε στην επόμενη γενιά τραγουδιστών, μαζί με Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Γαβαλά, Ζαγοραίο, Αγγελόπουλο, Στράτο Διονυσίου. Είχε γεννηθεί το 1927 και πέθανε το 2003. Ο Στελλάκης Περπινιάδης έφυγε απ’ τη ζωή λίγο μετά τη δική μας εκπομπή, στις 4 Σεπτεμβρίου τού 1977.
