«Πρωτοχρονιές γιορτές του χρόνου, Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου, πως θα τις γιόρταζες εσύ, τώρα που έχεις το κλειδί», τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος κοιτάζοντας την κάμερα κι εγώ στο στούντιο της ΕΡΤ, πετιόμουν σαν παιδί του ραδιοφώνου μέσα από ένα τεράστιο ψεύτικο ραδιόφωνο-ντεκόρ, για να καλησπερίσω τους τηλεθεατές της εκπομπής Διαδρομές, που με τον Στέλιο Ράλλη σκηνοθέτη είχαμε ετοιμάσει για την Πρωτοχρονιά του 1998.
Εκείνη την περίοδο ο Διονύσης εμφανιζόταν στο Μετρό της οδού Κάλβου κι εκεί είχαμε συμφωνήσει να γίνουν τα γυρίσματα, όχι μόνο της συνέντευξης, για την οποία ιδιαιτέρως καμαρώνω. αλλά κι ενός μέρους του προγράμματος, που βασιζόταν στο «Ξενοδοχείο», την τελευταίο τότε δίσκο του Διονύση με μεταγλωττισμένα από τον ίδιο ξένα τραγούδια που αγαπούσε. «Γέρος για ροκ, νέος για θάνατο» έλεγε σε ένα απ'αυτά ο Διονύσης, για τον χρόνο που μετράει έλεγε σε ένα άλλο, μεταφέροντας στη γλώσσα μας το τραγούδι του Lucio Dalla L' anno che verra. «Καλέ μου φίλε σού γράφω για να παρηγορηθώ και εξ αιτίας της απόστασης τρελά θα εξηγηθώ.
Μα από τότε που λείπεις παρατήρησα ξανά πως ο γέρο χρόνος έφυγε, μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά». Μ'αυτά τα λόγια είπα να αποχαιρετήσουμε το 2017 και αφού είναι λόγια πάντα επίκαιρα, μ'αυτά λέω να καλωσορίσουμε και τον καινούριο χρόνο που ήρθε. Το βίντεο που θα δείτε, ήταν ο επίλογος της εκπομπής «Διαδρομές με τον Διονύση Σαββόπουλο» του 1997-98. Πριν αρχίσει το τραγούδι και πέσουν οι τίτλοι τέλους, είχαμε ανταλλάξει ευχές με τον Διονύση τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας και μετά, εγώ είχα κλειστεί και πάλι στο μαγικό κουτί του Διονύση, το μεγάλο ραδιόφωνο-σκηνικό, δίνοντάς σας καινούριο ραντεβού για μια επόμενη φορά.
https://www.youtube.com/watch?v=Z6pnQSgnnjs
https://www.apotis4stis5.com/ellhnika/ellhnikh-gwnia/19449-2016-08-02-06-52-36
Γιώργος Παπαστεφάνου
