Τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου
ΦΕΪΡΟΥΖ
Φεϊρούζ βγες στο μπαλκόνι να σ' ακούσουν τα πουλιά, του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι κι οι λειχήνες του Αραράτ. Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ τους αναστεναγμούς μου αφήνω στα σταυροδρόμια της ζωής. Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ έμαθα πάντοτε να δίνω όσα δεν έδωσε κανείς. 2 Στείλε μου το «wa habibi» στις φτερούγες του νοτιά να περάσει από τη Γαύδο και ν' ανέβει πιο ψηλά. Η Ευαγγελία λέει τον αρχαγγελίτικο και συ στης Μπεκάα τη θέρμη τραγουδάς το ανείπωτο.
ΟΤΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ
Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά. Έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα. Αχ ζωή μάγισσα να σε μάθω άργησα. Κάθισε κοντά μου Θάμυρη να πούμε τη χαρά του κόσμου, το παράπονο. Κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ. 2 Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας και το μεταφέρουν στο στερέωμα Όπου αναβοσβήνει σα θλιμμένο πάλσαρ και το δρόμο δείχνει, για τους ναυαγούς.
ΕΡΗΜΑ ΚΟΡΜΙΑ
https://apotis4stis5.coΈρημα κορμιά, του χρόνου παιχνιδάκια στον ύπνο σταυραϊτοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια. Έρημα κορμιά, αποταμιευτήρες γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες. Έρημα κορμιά, καμμένες εκκλησίες, καφτάνια της ψυχής, αρχαίες αμαρτίες. Έρημα κορμιά, μελτέμια και θρακιάδες, άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες. 2 Έρημα κορμιά, του φεγγαριού κρατήρες αθώα στο σταυρό, πιλάτοι στους νιπτήρες. Έρημα κορμιά, χαρούμενα, θλιμμένα, κρυφές περαταριές για τα άγνωστα, τα ξένα.
ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
Δροσοσταλίδα το πρωί το μεσημέρι λάμια και παραγιός το απόβραδο που φεύγει απ' τη δουλειά. Τη νύχτα σιτοκαλαμιά που σπίρτο την ανάβει. - Πες μας, πού πας; - Μέσα στη φωτιά! Ματιά που κάπου σκάλωσε, βήμα που γρηγορεύγει, δρυοκολάπτης που ξανά το θώρακα τρυπά. Χαρά που φεύγει στα ψηλά, θυμός που πέφτει κάτω. - Πες μας, πού πας; - Μέσα στη φωτιά! 2 Μικράκι που πελάγωσε, ντροπή που γυροφέρνει, του λόφου αλεπότρυπα με δώδεκα στοές. Γιορτή που δεν τιμήθηκε, ηφαίστειο που κοιμάται. - Πες μας, πού πας; - Μέσα στις φωτιές!
