Στο θέατρο Πορεία τού πρωτομίλησα, το βράδυ που είδα τα Κόκκινα φανάρια στην παράσταση του Αλέξη Δαμιανού. Έγραφα τότε σε ένα περιοδικό ποικίλης ύλης, το Πρώτο και σκέφθηκα να πάρω από τον νεαρό Σταύρο Ξαρχάκο, μια συνέντευξη. Η μουσική που είχε γράψει για το έργο, με είχε εντυπωσιάσει. Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε στο ζαχαροπλαστείο Ζόναρς, γωνία Πανεπιστημίου-Βουκουρεστίου, εκείνη την εποχή στέκι μου αγαπημένο.
Και έτσι ξεκίνησε η φιλία μας, που μετράει πια 55 χρόνια. Την επομένη, με τον Ξαρχάκο συναντηθήκαμε στο σπίτι του, Θεμιστοκλέους 43, αυτό το ωραίο νεοκλασικό με τις παλιές ξύλινες σκάλες, που πρόλαβε να το ζωγραφίσει ο Τσαρούχης. Ακόμα ο Σταύρος δεν είχε βγάλει δίσκους και όλες οι μουσικές του που άκουσα εκείνη την ημέρα, θεατρικές και κινηματογραφικές, ήταν σε μαγνητοταινίες. Με αυτό το υλικό θα παρουσίαζα, Δεκέμβρη του 1962, για πρώτη φορά απ' το ραδιόφωνο τον Σταύρο. Στο ίδιο σπίτι το 1963 πρωτάκουσα την «Άπονη ζωή» και τη «Φτωχολογιά», εκεί και το τραγούδι της ταινίας Λόλα με την Βίκυ Μοσχολιού το '64.
Αργότερα το σπίτι αυτό γκρεμίστηκε, θύμα της αντιπαροχής, και ο Σταύρος μετακόμισε σε πολυκατοικία, σε ένα από τα λιγοστά αρχιτεκτονικά στολίδια που έχουν απομείνει στην οδό Καλλιδρομίου. Εκεί κάναμε και το γύρισμα του βίντεο που θα δείτε. Μπήκαμε απ' το διπλανό δρομάκι με την Βίκυ Μοσχολιού και καθώς κατεβαίναμε τα εσωτερικά σκαλιά, η Βίκυ κρατούσε ακόμη την ομπρέλα γιατί έξω ψιχάλιζε. Η Βίκυ ήταν το θέμα της εκπομπής μας. Και ήταν το πρώτο τηλεοπτικό πορτρέτο που τής έκανα, δείγμα ασπρόμαυρης τηλεόρασης, με τον Γιώργο Μίχο σκηνοθέτη.
Ο Σταύρος μάς μίλησε με αγάπη για την Βίκυ, θυμήθηκε πώς τη γνώρισε και με πόσο θερμά λόγια τού την είχε συστήσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και έπειτα, κάθησε στο πιάνο και τη συνόδευσε σε δύο από τα μεγάλα του τραγούδια. Tώρα θα σάς δείξουμε τα «Μάτια βουρκωμένα» σε στίχους Νίκου Γκάτσου, ένα απ' τα τραγούδια της ταινίας Διπλοπενιές, που είχε γυρίσει ο Γιώργος Σκαλενάκης το 1966. Λίγο μετά, η Μοσχολιού, ο Μπιθικώτσης και ο Σταμάτης Κόκκοτας, ηχογράφησαν αυτά τα τραγούδια στην Κολούμπια κι ο δίσκος, μεγάλη επιτυχία, είχε τίτλο Ένα μεσημέρι.
Εμείς όμως θα σταθούμε στη δική μας Μουσική βραδιά του 1976 και με το ωραίο μας ντοκουμέντο απ'το σπίτι της οδού Καλλιδρομίου, θα στείλουμε τις ευχές μας στον Σταύρο της καρδιάς μας..
Γιώργος Παπαστεφάνου
https://www.apotis4stis5.com/ellhnikh-gwnia-f/2784-stavros-xarxakos-10-tragoudia
