Με την Σώτια Τσώτου είχαμε ένα χρόνο και μια μέρα διαφορά. Αλλά έφυγε νωρίς η Σώτια Τσώτου. Το 2011.
Δεν θα'λεγα πως υπήρξε εύκολη η ζωή της, κανονικό σενάριο, είχε όμως τη δύναμη να πολεμά και να αντιστέκεται. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά στις 14 Μαΐου του 1942, από τα δυο της χρόνια ωστόσο, υιοθετημένη από συγγενείς, έζησε στην Αθήνα. Στα 18 της, τελειώνοντας τις καλόγριες, αρχίζει να δημοσιογραφεί με κοινωνικά και πολιτικά κυρίως θέματα στην «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα, εφημερίδα που παύει να κυκλοφορεί μετά την 21η Απριλίου του 1967. Παράλληλα, η Σώτια περνάει από την Πάντειο και τις σχολές θεάτρου Μιχαηλίδη και Κατσέλη, και βέβαια λόγω φρονημάτων και από τα κρατητήρια της εποχής. Εκεί, στην απομόνωση, θα γράψει και κάποιους απ'τους στίχους της. Στίχους αντρίκιους, στιβαρούς που μάς έκαναν τότε να την βαφτίσουμε «θηλυκό Λευτέρη Παπαδόπουλο».
Άλλοι την θεωρούν συνέχεια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Η ίδια πάντως, ευαίσθητη, ασυμβίβαστη, τρυφερή, μαχητική, απόφευγε να κάνει ντόρο γύρω απ'το όνομά της, γι'αυτό κι ο περισσότερος κόσμος αγνοεί πόσες μεγάλες, τεράστιες επιτυχίες έχουνε βγει απ' την πένα της. Το ίδιο αθόρυβες σε θέματα προβολής, είναι βεβαίως και οι κόρες της, η Δέσποινα, που είναι δημοσιογράφος και η Ασημένια, που είναι μουσικός.
Το ξέρετε πως και οι δυο κάνουνε πολύ καλό ραδιόφωνο; Την Σώτια σαν στιχουργό μάς την σύστησε ο Κώστας Χατζής προς το τέλος της δεκαετίας του '60 με εκείνα τα υπέροχα τραγούδια διαμαρτυρίας,
«Εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δεν βαριέσαι αδερφέ» ή το άλλο, το Λεωφορείο ο κόσμος, που έλεγε «Δεν σ'αντέχω άλλο κόσμε, κάνε στάση να κατέβω». Χατζής και Τσώτου μάς έδωσαν και τότε και αργότερα μια ολόκληρη αλυσσίδα από πολύ ωραία τραγούδια: «Αν ερχόσουν», «Ο Στρατής», «Κάτι τρέχει» «Απ'το αεροπλάνο», ποια να πρωτοθυμηθώ. Ενώ μαζί με την Μαρινέλλα, μοιράστηκαν οι δυο τους και τον θρίαμβο του περίφημου εκείνου «Ρεσιτάλ». Βεβαίως μιλώντας για συνθέτες, από την λίστα των συνεργατών της Σώτιας Τσώτου περνούν πολλά ακόμη ονόματα, από Κουγιουμτζή, Καλδάρα, Χατζηνάσιο μέχρι Σπανό, Κόκοτο, Κριμιζάκη, Νικολόπουλο. Κι από τραγουδιστές, Νταλάρας, Πάριος, Αλεξίου, Κουμιώτη, Βιολάρης, Άννα Βίσση, Γαλάνη, Μητροπάνος, Καζαντζίδης.
Στο τηλεοπτικό στιγμιότυπο που θα δείτε, μαζί με τον Κώστα Χατζή τραγουδάει η Ελπίδα, επιστρέφοντας στο τραγούδι μετά από 12 χρόνια απουσίας. Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το αφιέρωμα στην εξαίρετη στιχουργό που είχαν κάνει η Μπήλιω Τσουκαλά και η εκπομπή της «Έχει γούστο», την πρώτη Ιουνίου του 2010. Σε ζωντανή μετάδοση. Παρούσα και η Σώτια σε μια από τις σπάνιες εμφανίςεις της, είχαν καλέσει όμως και εμένα, αφού ήμασταν φίλοι και ήξεραν πως την θαύμαζα. Την ορχήστρα είχε αναλάβει ο μόνιμος συνεργάτης του Χατζή, ο Γιώργος Παγιάτης.
Ο Γιώργος καθόταν και στο πιάνο, με τον Μανώλη Καραντίνη στο μπουζούκι. Στην εκπομπή συμμετείχε μια ακόμη πολύ καλή τραγουδίστρια, η Μαρία Αλεξίου. Εδώ όμως τώρα, Χατζής - Ελπίδα και «Αντίο».
