Όποιος πιστεύει ότι το 1966 ο Διονύσης Σαββόπουλος σε ηλικία 21 ετών στην Θεσσαλονίκη ήξερε και αντέγραψε τον Dylan θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Αυτός ο άνθρωπος σαν καλλιτέχνης ήταν και είναι χαρισματικός. Ο χαρακτήρας του θα πρέπει να ενδιαφέρει όσους ζουν μαζί του. Πιστεύετε ότι οι άλλοι μεγάλοι μουσικοί μας είναι ιδανικοί σαν χαρακτήρες; ή ότι κι εμείς είμαστε τέλειοι; Εντάξει πολλοί το πιστεύουν, αλλά είναι εγωιστικό, όλοι έχουν ελαττώματα, όπως και προτερήματα, ένας είναι όμως ο Διονύσης.
Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος το σοκ που προκάλεσαν τα πρώτα τραγούδια του Σαββόπουλου όταν ακούστηκαν για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ’60.
Ήταν από τις λίγες περιπτώσεις που ένας νέος 21 ετών είχε την δυνατότητα να κυκλοφορήσει σε δίσκο τις σκέψεις του και να εκφράσει μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του ό,τι σκέφτεται ένας νέος της ηλικίας του, κάτι που ήταν συνηθισμένο για όλες τις πολιτισμένες χώρες, αλλά στην χώρα μας δυστυχώς σπάνια δίνεται η ευκαιρία σ’αυτές τις ηλικίες να εκφρασθούν μέσα από την μουσική τους ακόμα και σήμερα.
‘’Οι Παλιοί Μας Φίλοι’’, ‘’Μη Μιλάς Αλλο Για Αγάπη’’, ‘’Τα Πουλιά Της Δυστυχίας’’, ‘’Τα Κορίτσια Πηγαίνουν Δυό Δυό’’, ‘’Εγερτήριο’’, ‘’Βιετνάμ Γιέ-Γιέ’’, ‘’Η Ζωζώ’’, ‘’Οι Μάγοι’’, ‘’Η Συννεφούλα’’ είναι τραγούδια που βοηθούν αυτό το άλμπουμ να διεκδικήσει τον τίτλο του ενός από τα καλύτερα όλων των εποχών.
Κώστας Ζουγρής
