Η μεγαλύτερη ίσως studio στιγμή των The Who στο μικροσκόπιο
Η περίοδος χάριτος και αθωότητας για το συγκρότημα είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Το συμβόλαιο με έναν δισκογραφικό κολοσσό όπως η Atlantic, η εποχή των My Generation και I Can't Explain που φαντάζει μακρινή, τα 70s που έχουν μπει εμφατικά και οδηγούν τους περισσότερους θρύλους των 60s να προσαρμόσουν τον ήχο τους. Οι ίδιοι οι The Who λαμβάνουν το μήνυμα και κυκλοφορούν ένα από τα πρώτα σπουδαιότερα concept albums, το συγκλονιστικό Tommy. Δείχνοντας έτσι πως θα αποτελέσουν σημείο αναφοράς και για την επόμενη δεκαετία. Χρειαζόταν ωστόσο το επόμενο βήμα, το album που θα έδειχνε πως η στροφή του γκρουπ στα συγκεκριμένα μονοπάτια θα είναι διαρκής και επιτυχημένη. Το Who's Next υπήρξε ακριβώς αυτό.
Είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του δίσκου που ξεκινάει εκπληκτικά και τελειώνει με αντίστοιχο τρόπο. Το ότι τα τραγούδια στο ενδιάμεσο δεν έτυχαν αντίστοιχης αναγνώρισης δεν αφαιρεί φυσικά κάτι από την ποιότητα και σημασία τους. Ειδικά το My Wife είναι το τραγούδι που δείχνει ξεκάθαρα με ποιο συγκρότημα έχουμε να κάνουμε και πως αυτό εξελίχθηκε, θυμίζοντας όλα τα στοιχεία που ο κόσμος αγάπησε στους Who των 60s, προσαρμοσμένα στη νέα εποχή. Ωστόσο είναι τα 4 συγκεκριμένα τραγούδια που οι fans μνημονεύουν μέχρι σήμερα, τα δύο της αρχής και τα αντίστοιχα στο τέλος. Ένα Baba O' Riley να πιάνει τον ακροατή σε μια κατάσταση έκπληξης και έκστασης, με το εξαιρετικό keyboard θέμα να συνοδεύει τη στεντόρεια φωνή του Roger Daltrey. Το παρεξηγημένο Bargain που μέσα στην ποιότητα του θα σταθεί σε βάθος χρόνου μόλις μισό σκαλί, κάτω από τα πλέον κλασικά τραγούδια των Who. Το συγκλονιστικό Behind Blue Eyes, ένα τραγούδι που άνοιξε (μαζί με άλλα φυσικά) το δρόμο στην αναγνώριση της μπαλάντας ως απαραίτητο στοιχείο ενός ολοκληρωμένου δίσκου. Πάνω από όλα δε, η κραυγή του Daltrey στο Wont Get Fooled Again, ένα από εκείνα τα σημεία που είναι ικανό να περιγράψει μια ολόκληρη εποχή. Ίσως η πιο αναγνωρίσιμη ροκ κραυγή όλων των εποχών.
Δεν είναι μόνο η ποιότητα αυτού του εξαιρετικού δίσκου. Είναι και ότι κράτησε το όνομα των The Who κάτι παραπάνω από ζωντανό, σε μια δεκαετία όπου υπήρξαν μεγαθήρια και νέοι καλλιτέχνες που κυκλοφόρησαν αριστουργήματα. Οι Who μπήκαν με ιδιαίτερη ευκολία ανάμεσα σε αυτούς, με albums όπως το Who's Next να αποτελούν τη στέρεη βάση της καριέρας τους. Δε νοείται σοβαρός οπαδός της ροκ μουσικής χωρίς αυτό το album στο ράφι του.
