Ένα από τα 10 καλύτερα albums μιας ολόκληρης δεκαετίας
Η προειδοποιητική βολή είχε δοθεί με το πολύ καλό Ritchie Blackmore's Rainbow της προηγούμενης χρονιάς. Ο Blackmore, μετά την διάλυση των Deep Purple, όχι μόνο δηλώνει παρών, αλλά "βγαίνει μπροστά" βάζοντας το όνομα του στο αντίστοιχο του νέου του γκρουπ. Δηλώνοντας ουσιαστικά έτοιμος να αναλάβει το κόστος της πιθανής αποτυχίας, αλλά αντίστοιχα να γευτεί και το κέρδος της όποιας επιτυχίας. Τραγούδια όπως τα 16th Century Greensleaves, Catch the Rainbow και Man on the Silver Mountain, έδειχναν στο κοινό πως κάτι σπουδαίο επρόκειτο να έρθει. Πολλώ δε μάλλον με τον μεγάλο Ronnie James Dio στα φωνητικά. Το αριστούργημα ήρθε ένα χρόνο αργότερα.
Με παραγωγό τον μεγάλο Martin Birch (RIP) και με συνεργάτες τους θρύλους Jimmy Bain, Cozy Powell και Tony Carey στα πλήκτρα, η δυάδα Blackmore/Dio θα δημιουργήσει ένα από τα 10 καλύτερα albums μιας πολύ πλούσιας για το κλασικό ροκ δεκαετίας, έναν δίσκο που πήρε από το χέρι όλη τη ροκ κληρονομιά και την εξέθεσε με τον καλύτερο τρόπο, για όλες τις επόμενες γενιές. Ο Birch είχε πάντα την τάση να κάνει τα γκρουπ να ακούγονται στο studio όπως και στα live, κάτι που δίνει μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα και έναν κρυστάλλινο ήχο που αναδεικνύει το κάτι παραπάνω από εξαιρετικό υλικό του δίσκου. Τα 4 hard rock διαμαντάκια της πρώτης πλευράς του βινυλίου δίνουν τη θέση τους σε μια δυάδα τραγουδιών για την οποία τα λόγια απλά είναι πενιχρά. Πρέπει κάποιος να βιώσει την εμπειρία που λέγεται Stargazer / A Light in the Black, η προσπάθεια αποτύπωσης των συναισθημάτων σε χαρτί και πληκτρολόγιο αδικεί τόσο τα τραγούδια όσο και τους δημιουργούς τους. Δύο 8λεπτα έπη τα οποία δημιουργούν τα πιο έντονα συναισθήματα, στέκοντας ταυτόχρονα ως οδηγοί για την εξέλιξη του ροκ και των παρακλαδιών τους, τις επόμενες δεκαετίες.
Τo Rising είναι ένας από τους μεγαλύτερους δίσκους στην rock ιστορία. Δεν ξεπεράστηκε ούτε από τους ίδιους τους Rainbow φυσικά, παρά την κυκλοφορία του σπουδαίου Long Live Rock n Roll δύο χρόνια αργότερα. Ένας δίσκος ο οποίος κρύβει την πιο επαγγελματική δουλειά από πίσω του, συνδυασμένη με το ταλέντο και την κλάση των δύο βασικών υπευθύνων. Της προσωπικότητας του Ritchie Blackmore και των φωνητικών ενός από τα καλύτερα ροκ λαρύγγια όλων των εποχών. Ο Ronnie James Dio λείπει. Πολύ.
