Το απαραίτητο album-megahit για έναν καλλιτέχνη του βεληνεκούς του Clapton
Το να επιλέξει κανείς κάτι συγκεκριμένο από τη δισκογραφία του Eric Clapton είναι μια δύσκολη εργασία. Μέσα από τόσες συνεργασίες, ξεχωριστά γκρουπ, μια παραπάνω από σπουδαία solo καριέρα, o Clapton κατάφερνε πάντα και βρισκόταν στην επικαιρότητα, μέσα από την εξαιρετική τεχνική του στην κιθάρα, η οποία συνδυαζόταν με πλούσιο συναίσθημα, ενίοτε δε και με μεγάλα hits. Κάπως έτσι λοιπόν το Slowhand του 1977 γίνεται ένα από τα πλέον επιτυχημένα albums της καριέρας του, πως να μη συμβεί αυτό δε όταν περιέχει υλικό το οποίο λίγο πολύ, σιγοτραγουδά ο καθένας μας μέχρι σήμερα.
Έχοντας ήδη πολλά ένσημα στη μουσική βιομηχανία, με Cream, Derek and the Dominoes καθώς και τέσσερα προσωπικά albums, ο Clapton αισθάνεται απελευθερωμένος ώστε να δημιουργήσει υλικό το οποίο τιμά το παρελθόν του, κοιτώντας με αισιοδοξία το τότε μέλλον. Με ισόποσες δόσεις μπλουζ, ροκ και ενίοτε country, ο Eric βρίσκει σύμμαχο την εξαιρετική παραγωγή του Glyn Thomas Johns, ο οποίος είχε δουλέψει μέχρι τότε με την αφρόκρεμα της σκηνής. Ανάμεσα στα εξαιρετικά τραγούδια που χαντακώθηκαν από την επιτυχία κάποιων άλλων, συναντάμε το The Core, με τα φωνητικά της Marcy Levy, η οποία θα έκανε αρκετή επιτυχία τα επόμενα χρόνια. Το τραγούδι είναι τόσο ποιοτικό και όμορφο που άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο από τα super εμπορικά albums των Fleetwood Mac. Πίσω στο Slowhand, καθώς δε γίνεται αναφορά στο δίσκο χωρίς να μιλήσει κανείς για τα σπουδαία hits του. Η διασκευή στο Cocaine του J.J. Cale είναι σίγουρα πιο διάσημη από το αυθεντικό, το Lay Down Sally που συνέγραψε με τη Levy, είναι από τα αγαπημένα των φανατικών του κιθαρίστα, ενώ το αξεπέραστο Wonderful Tonight γίνεται ένα από τα 4-5 πιο δημοφιλή τραγούδια του Eric Clapton, ενώ επίσης στέκεται ως οδηγός για την τέχνη της μπαλάντας, όλα τα επόμενα χρόνια. Ένας αψεγάδιαστος δίσκος από την αρχή ως το τέλος.
Οι παλιότεροι οπαδοί του κιθαρίστα ίσως δυσαρεστήθηκαν από την εν μέρει εμπορική προσέγγιση του Slowhand, αλλά σήμερα 47 χρόνια αργότερα, η δυναμική και η σημειολογία του album δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο μέσος οπαδός του Eric Clapton γνωρίζει πρωτίστως το υλικό αυτού του δίσκου και στη συνέχεια την πλούσια καριέρα με άλλα σχήματα, ή τις άλλες solo προσπάθειες. Η θέση υπ'αριθμόν 325 στη λίστα του Rolling Stone με τα σπουδαιότερα albums όλων των εποχών μιλά από μόνη της. Ένα πραγματικά απαραίτητο κόσμημα για κάθε δισκοθήκη.
