Classic Albums : Allman Brothers Band - Brothers and Sisters (1973)

Η αιώνια κληρονομιά του Dickey Betts

O Dickey Betts έφυγε χτες από τη ζωή στα 80 του χρόνια. Η προσφορά του στο είδος του southern rock, αλλά και στο rock γενικότερα, είναι αδιαμφισβήτητη και albums σαν το υπό παρουσίαση είναι από τις μεγαλύτερες αποδείξεις. Ως μέλος των Allman Brothers Band, όπως λέει και το όνομα του γκρουπ, ήταν ολίγον τι υπό τη σκιά των αδερφών Greg και Duane Allman, ωστόσο το ταλέντο του έλαμψε από την πρώτη στιγμή, ενώ υπήρξε η στιγμή που υπήρξε κομβικό για την πολύ μεγάλη επιτυχία και συνέχεια του γκρουπ. Το Eat a Peach (μίγμα studio και live) που προηγήθηκε ήταν ένα πολύ επιτυχημένο album, με το συγκρότημα να προσπαθεί να συνέλθει από τα συνεχή χτυπήματα, με κορυφαίο τον τραγικό θάνατο του Duane Allman, λόγω ατυχήματος με τη μοτοσυκλέτα. Με τον ίδιο τρόπο τον ακολούθησε λίγα αργότερα ο μπασίστας Berry Oakley. Ήταν η στιγμή που ο Dickey Betts πήρε τους Allman Brothers Band από το χέρι. Με έναν εξαιρετικό δίσκο και κυρίως δύο αθάνατα τραγούδια, το Brothers and Sisters είναι ίσως το πιο σημαντικό και κομβικό album του συγκροτήματος. Είναι δε σίγουρα η αιώνια κληρονομιά του Betts.

Χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από τα εξαιρετικά πρώτα albums του γκρουπ, το Brothers and Sisters συνεχίζει με τη συνταγή που έκανε τους Allmans το πιο hot όνομα της εποχής μαζί με τους Skynyrd. Λίγο country, λίγο bluegrass, πολύ blues, πολύ ροκ, όλα αυτά φυσικά με την ταξιδιάρικη διάθεση από ανθρώπους που αγαπούσαν και ζούσαν το ουσιαστικό περιθώριο, την επαρχία, που μπορούσαν να συλλάβουν πραγματικά τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και φοβίες του μέσου Αμερικανού που βρισκόταν μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Ειδικότερα δε των παρεξηγημένων νότιων πολιτειών. Πανέμορφο το Southbound, ιδανική αρχή με το Wasted Words, εξαιρετικό τελείωμα με το Pony Boy. Ανάμεσά τους, δύο δημιουργίες του Dickey Betts, δύο αθάνατα τραγούδια που ορίζουν το southern rock για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί, δύο ύμνοι που από μόνοι τους είναι αρκετοί για να συγκροτήσουν ένα best of των Allmans. To Ramblin' Man είναι το απόλυτο road trip τραγούδι, ένα ιδιαίτερα ανεβαστικό και ταξιδιάρικο άσμα, ιδανικό για οδήγηση. Το δε Jessica είναι ένα από τα καλύτερα instrumental τραγούδια των 70s, ένα κρεσέντο από εξαιρετικές κιθαριστικές μελωδίες, ποτισμένες με τον αέρα του Αμερικάνικου Νότου, ένα τραγούδι το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα να ακούγεται στο ραδιόφωνο και το οποίο ο Betts έγραψε προς τιμήν του σπουδαίου Django Reinhardt. Το Brothers and Sisters και συγκεκριμένα αυτά τα δύο τραγούδια, είναι το δώρο του εκλιπόντος Dickey Betts προς τη μουσική, είναι η παρακαταθήκη του.

Η συνέχεια μέχρι το reunion του 1990 δεν ήταν η ανάλογη καθώς αν εξαιρέσει κανείς συγκεκριμένες στιγμές στα επόμενα albums, η επιτυχία και η ποιότητα των πρώτων δίσκων των Allmans δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Ωστόσο ήταν τέτοια η δυναμική του συγκροτήματος από τα hits του Betts και των υπολοίπων που η μετέπειτα επανένωση ήταν ένα σχεδόν σίγουρο στοίχημα. Ειδικά όταν στις τάξεις του γκρουπ μπήκε και ο σπουδαίος Warren Haynes (Gov't Mule). O Dickey Betts είχε διάφορα θέματα με την υγεία του τα τελευταία χρόνια και ο θάνατος του σκόρπισε θλίψη στους fans των Allmans. Το Brothers and Sisters θα βρίσκεται συνεχώς επάνω στο πικάπ ώστε να μας θυμίζει μία από τις πιο χρυσές ροκ σελίδες. Αυτές όπου τα καλύτερα γκρουπ της γενιάς τους κυκλοφορούσαν το ένα εξαιρετικό album μετά το άλλο.

RIP Dickey

Tracks:
1. Wasted Words
2. Ramblin' Man
3. Come and Go Blues
4. Jelly Jelly
5. Southbound
6. Jessica
7. Pony Boy