Κάτι παραπάνω από ένα album-ορόσημο από έναν σπουδαίο καλλιτέχνη
Παρεξηγημένη υπόθεση το ελληνικό ροκ. Οι νεότερες γενιές το συνδυάζουν με την έκρηξη του είδους τη δεκαετία του 90. Υπάρχουν φυσικά πολλά γκρουπ τα οποία μεγαλούργησαν στα 80s, όπως οι 2002 GR και οι Τρύπες, αν και η δημοφιλία των τελευταίων ήταν σίγουρα πολύ μεγαλύτερη στα 90s. Η ιστορία ξεκινάει από πολύ πιο παλιά. Τότε που μια χούφτα θρυλικών Ελλήνων μουσικών έβαζαν τα θεμέλια της σκηνής, με την κυκλοφορία εξαιρετικού υλικού, με ελληνόφωνο κυρίως στίχο. Εξαιρέσεις με αγγλόφωνο στίχο αποτελούν φυσικά οι Aphrodite's Child και οι Socrates, τεράστια μεγέθη που αποτελούν ξεχωριστό αντικείμενο μελέτης. Εδώ θα καταπιαστούμε με μία από τις κορυφαίες, αν όχι την κορυφαία, δουλειές ενός σπουδαίου Έλληνα τραγουδοποιού. Τα Απέραντα Χωράφια του Κώστα Τουρνά είναι ένα μουσικό μνημείο και ορόσημο, όχι μόνο στο ελληνικό ροκ αλλά στην ελληνική δισκογραφία γενικότερα.
Όσοι ήρθαν (ήρθαμε) πρώτα σε επαφή με τις μεταγενέστερες δουλειές του Τουρνά, υποψιάστηκαν (υποψιαστήκαμε) πως υπήρχε ένας μεγαλύτερος μουσικός πλούτος να ανακαλυφθεί. Η έρευνα φυσικά έφερε τους ακροατές μπροστά στους αγαπημένους Poll, πανέμορφο προϊόν μιας πιο αθώας ροκ εποχής, ωστόσο το μαγικό ταξίδι ξεκινάει με τα "Απέραντα Χωράφια". Έναν δίσκο που για όλους τους prog rock θιασώτες της θεωρίας "όσα λιγότερα τραγούδια τόσο το καλύτερο για ένα δίσκο", αποτελεί εικόνισμα. Έναν δίσκο για τον οποίο πολύ σωστά γράφτηκε κάποτε πως δεν ήταν μπροστά από την εποχή του, καθώς ήταν ακριβώς μέσα σε αυτήν, κρίνοντας το παγκόσμιο μουσικό περιβάλλον. Ο Κώστας Τουρνάς, με τη συνοδεία των Ρουθ και της Ορχήστρας της Λυρικής Σκηνής, δημιουργεί σπουδαία μουσική ιστορία σε μια χρονιά ορόσημο για την ίδια την ελληνική ιστορία, όσο ελάχιστες. Όσοι από την άλλη αρέσκονται σε αντίστοιχους ήχους από Αγγλία και Αμερική, η χρήση του κλισέ ότι εν προκειμένω η μουσική του Τουρνά δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχα albums του εξωτερικού, είναι επιβεβλημένη. Μελωδίες που παραπέμπουν στις καλύτερες στιγμές των πρώτων albums του Carlos Santana, ευρεία και πανέμορφη χρήση πλήκτρων με χαρακτηριστικό 70s ήχο, κιθαριστικά μέρη που θυμίζουν ενίοτε τη σπουδαία εκείνη εποχή των Jethro Tull, ενώ τη διαφορά κάνουν οι εξαιρετικά ώριμοι (για έναν μουσικό 23 μόλις ετών τη χρονιά της κυκλοφορίας του δίσκου) στίχοι του καλλιτέχνη. Τα Απέραντα Χωράφια είναι ένας progressive rock δίσκος με την ουσιαστική έννοια του όρου, είναι η δουλειά ενός καλλιτέχνη ο οποίος δε φοβάται καθόλου τον πειραματισμό, έχοντας τη μουσική και μη παιδεία για να στηρίξει κάτι τέτοιο. Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει πανηγυρικά.
Η συνέχεια του δίσκου αυτού ήταν εξίσου θριαμβευτική. Τα Αστρόνειρα, το Κυρίες & Κυρίοι, το ...Επί Γης Ειρήνη, τα Λευκά Φτερά και πολλά άλλα, όλα αυτά τα albums τα οποία καθιέρωσαν τον Κώστα Τουρνά πολύ ψηλά στη συνείδηση των ενημερωμένων Ελλήνων μουσικόφιλων. Ο Τουρνάς είναι κάτι παραπάνω από σπουδαίος Έλληνας καλλιτέχνης, είναι ένας ευπατρίδης του rock n roll, ένα πραγματικό κόσμημα για την ελληνική δισκογραφία. Μία εξαιρετικά σεμνή και με πολύ μεγάλο ειδικό βάρος παρουσία στο ελληνικό πεντάγραμμο. Αριστουργήματα όπως τα Απέραντα Χωράφια είναι εδώ για να μας θυμίζουν τα προαναφερθέντα προφανή.
Μη ρωτάς λοιπόν για που πηγαίνω, μη ρωτάς για που τραβώ.
Ρώτα μόνο αν αφήνω κάτι από εμένα εδώ.
Στο δωμάτιό μου θα ‘βρεις δέκα τρία ποίηματα,
όλα λεν’ για την αγάπη, όμως νόημα τίποτα.
Τούτη η πάλη λέει σ’ άλλον ότι είναι ζωντανός,
μα σε μένανε θυμίζει πώς γεννιέται ο νεκρός.
Μόνος ήμουνα και θα ‘μαι, μόνος έζησα και ζω.
Κι αν τις νύχτες δεν κοιμάμαι είναι γιατί μένω εδώ
