Η Patricia Lockwood είναι ποιήτρια, δοκιμιογράφος και πρόσφατα κυκλοφόρησε στα Ελληνικά το πρώτο της κοινωνικό μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ψυχογιός Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό σε μετάφραση της Μυρσίνης Γκανά. Το μυθιστόρημα βρέθηκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο Booker και Women’s Prize ενώ διακρίθηκε με το βραβείο Dylan Thomas.
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την αφηγήτρια, που γίνεται γνωστή μέσω των κοινωνικών μέσων για τα ασυνήθιστα γεγονότα στη καθημερινότητά της. Όμως η ζωή της αλλάζει δραματικά όταν αντιμετωπίζει μια προσωπική κρίση οδηγώντας τη να αναρωτηθεί για τη σημασία και την πραγματικότητα των σχέσεων μέσω του διαδικτύου.
Η ανάγνωση του μυθιστορήματος αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία. Προσωπικά ένιωσα μια ευχάριστη έκπληξη. Το αίσθημα αυτό καλλιεργήθηκε τόσο από τον τρόπο γραφής όσο και από το ιδιαίτερο ύφος της Lockwood κυρίως μέσω του εσωτερικού μονολόγου που οι σκέψεις ακολουθούσαν ένα φρενήρη ρυθμό κατάθεσης με δόσεις ειρωνείας και χιούμορ.
Το μυθιστόρημα δομείται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος η αφηγήτρια ζει τη ζωή της στο ψηφιακό κόσμο της και στο δεύτερο έρχεται αντιμέτωπη με όλα τα πρόβλημα της αδελφής της, καθώς το μωρό που πρόκειται να έλθει στο κόσμο πάσχει από ένα σπάνιο γενετικό σύνδρομο. Από εκεί κι έπειτα το κάθε κεφάλαιο μοιάζει με ανάρτηση σύντομη σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης που ο αναγνώστης σκρολάρει με ενδιαφέρον όπως θα συνέβαινε και σε πραγματικό χρόνο.
Η Lockwood δημιουργεί μια αφηγήτρια με έντονη φωνή, που δε διστάζει, προκειμένου να αναδείξει την εμπειρία της, να χρησιμοποιήσει στο λόγο της μιας μείξη χιούμορ, ειρωνείας και συναισθηματικής ειλικρίνειας. Ο τρόπος που παρουσιάζει τις σκέψεις της, τα συναισθήματά της και τις εμπειρίες της την καθιστά μια ενδιαφέρουσα φιγούρα. Αντιμετωπίζει ποικίλες πτυχές της ζωής, της κουλτούρας και των σχέσεων με ένα διαφορετικό τρόπο αντίληψης.
Η συγγραφέας μέσα από το προσωπικό της βίωμα στο χώρο των social media καταθέτει τα συναισθήματά της και τις απόψεις της για κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τον πολιτισμό, το φύλο, τον ψυχισμό του ανθρώπου. Αρχικά, εξετάζεται ο τρόπος που η κοινωνία ζει σ’ ένα ψηφιακό κόσμο, καταγράφονται οι συνέπειες της υπερκατανάλωσης πληροφοριών καθώς και ο τρόπος διαχείρισης των συναισθημάτων σ’ έναν κόσμο εκτεθειμένο στην διαδικτυακή πληροφόρηση. Τα σημεία ωστόσο που ξεχωρίζουν είναι αυτά που αφορούν τη γυναικεία εμπειρία, όπως θέματα σε σχέση με τη σεξουαλικότητα και τη γυναικεία ταυτότητα.
Προσπαθώντας να κάνω μια σύνδεση του έργου της Lockwood με άλλα μυθιστορήματα, ομολογώ ότι μορφικά δεν εντοπίζω κάποιο που να μοιάζει, μονάχα σε επίπεδο θεματικής θα μπορούσα να παραπέμψω στον Dave Eggers Ο κύκλος, στον Nathan Hill Το Νιξ ή στον David Foster Wallace που φαίνεται να έχει και επιρροές.
Το Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό χαρακτηρίστηκε ένα από τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2021 σύμφωνα με τους New York Times. Ένα μυθιστόρημα πρωτοποριακό, περίπλοκο ίσως και απαιτητικό. Σε κάθε περίπτωση θα ικανοποιήσει τον αναγνώστη που είναι ανοιχτός σ’ έναν μη συμβατικό στυλ γραφής και ενδιαφέρεται για σκέψεις πάνω σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.
