Η ιστορία λαμβάνει χώρα στην Ιαπωνία, το 1990. Ένα δεκατετράχρονο αγόρι, με το ψευδώνυμο Μάτια εξαιτίας του στραβισμού του, πέφτει θύμα bulling μιας παρέας αγοριών. Το αγόρι βρίσκει ένα σημείωμα στην κασετίνα του «Πρέπει να γίνουμε φίλοι» έγραφε. Το σημείωμα έρχεται από μια συμμαθήτριά του, την Κοτζίμα, που αντιμετωπίζει κι αυτή ανάλογα προβλήματα.
Ο παράδεισος είναι ένα βιβλίο σκληρό. Ο αναγνώστης βιώνει έντονα συναισθήματα διαβάζοντας τις σκηνές εκφοβισμού απέναντι στο αγόρι. Από τη μια σκέφτεται πόσο κινηματογραφικά δοσμένες είναι κι από την άλλη διαπιστώνει ότι πρόκειται για μια πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά πολλά παιδιά. Ανατριχιάζει, αγανακτεί, πονάει, ένας κόμπος αισθάνεται να γίνεται το στομάχι του όταν ο δεκατετράχρονος αναγκάζεται καταπιεί τις κιμωλίες, όταν το σώμα του γίνεται μπάλα για να παίξουν ποδόσφαιρο ο Νινομίγια και οι φίλοι του.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί το bulling; Ο Μάτια φοβάται να μιλήσει στη μητέρα του, υποκύπτει στον εκφοβισμό, μολονότι η Κοτζίμα του προτείνει να τους αντιμετωπίσουν. Κι εδώ προβάλλεται μια θεωρία, μία άποψη από τη Mieko για όσα συμβαίνουν στους ήρωες. Υπάρχει νόημα το να ξεπερνά κανείς το πόνο και τη δυστυχία. Το αγόρι ξέρει ότι τα αντίποινα δεν είναι λύση, και άλλωστε χρειάζεται απαντήσεις. Θέλει να ξέρει τον λόγο που του συμπεριφέρονται βίαια, γι’ αυτό και αποφασίζει να μιλήσει σ’ ένα μέλος από την παρέα, τον Μομόζε για να λάβει την απάντηση: «Ξέρω ότι τρως μπούλινγκ στο σχολείο. Δεν είναι ότι ψοφάω γι’ αυτό ή ότι το απολαμβάνω. Ούτε που με νοιάζει. Δηλαδή, ξέρω ότι όλοι σε κοροϊδεύουν, σε κλοτσάνε, σε βαράνε και ξέρω ότι αυτό συμβαίνει κάθε μέρα. Δεν κάνεις λάθος σε αυτό το κομμάτι. Και με τα μάτια σου είναι μαύρο χάλι, γι’ αυτό όλοι σε φωνάζουν Μάτια. Ισχύει και αυτό. Αλλά είναι απλώς μία σύμπτωση. Τα μάτια σου δεν έχουν καμία σχέση με ό,τι συμβαίνει στο σχολείο. Δεν είναι αυτό ο λόγος που τρως μπούλινγκ» […] «Δεν υπάρχει κανένας λόγος που είσαι συ το θύμα. Απλά έτυχε να βρίσκεσαι εκεί και εμείς έτυχε να έχουμε μια συγκεκριμένη διάθεση, και τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως εξελίχθηκαν».
Η Mieko Kawakami αφηγείται μια ιστορία που αφορά όλα τα θύματα και τους δράστες του bulling. Αποφασίζει να μην κατονομάσει τον ήρωά της για να γενικεύσει και να τοποθετήσει το πρόβλημα, του δίνει όμως την ευκαιρία να καταθέσει τα βιώματά του με τη χρήση του πρώτου προσώπου. Η αφήγηση αποκτά βιωματικό και εξομολογητικό χαρακτήρα φέρνοντας τον αναγνώστη από την μια κοντά στον ήρωα και από την άλλη μπροστά σε μια πραγματικότητα σκληρή που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το μυθιστόρημα φέρει τον τίτλο Παράδεισος δημιουργώντας στον αναγνώστη το ερώτημα ποιος τελικά είναι αυτός; Η συγγραφέας στις τελευταίες σελίδες δίνει την απάντηση.
Η Μιέκο Καβακάμι, γεννημένη το 1976 στην Οσάκα της Ιαπωνίας, έκανε το λογοτεχνικό της ντεμπούτο ως ποιήτρια το 2006. Δημοσίευσε την πρώτη της νουβέλα το 2007. Το μυθιστόρημά της Breasts and Eggs έγινε διεθνές μπεστ σέλερ το 2020 και όλα τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει βραβευθεί με σημαντικά ιαπωνικά βραβεία όπως το Akutagawa, το Tanizaki και το Murasaki Shikibu. Ζει στο Τόκιο.
