Χόρχε Μπουκάι (από την άγνοια στη σοφία)
«Το δηλητήριο ονομάζεται συγκρίσεις, η δηλητηρίαση ονομάζεται διακρίσεις, η ασθένεια λέγεται ανταγωνισμός, και η έξη λέγεται εμμονή να κερδίζω.»~
– Όσο οι άνθρωποι κατοικούν στην άγνοια, νοιάζονται πολύ να βρουν τις ατέλειες και τα μειονεκτήματα των άλλων. Κατασκοπεύουν από το παράθυρο ή κοιτάζουν από την κλειδαρότρυπα τους γείτονες για να νιώσουν λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους. Το κάνουν γιατί ξέρουν ότι οι ελλείψεις των άλλων τους βοηθούν να καλύψουν τις δικές τους.
– Πράγματι, έχουμε ανάγκη να απαλλαγούμε από τα περιττά φορτία, κι όχι να γίνουμε συλλέκτες ξένης σαβούρας – σαν να ήταν κάτι πολύτιμο…
– Η σοφία της Ανατολής προτείνει να μιλάμε λιγότερο μ’ αυτούς που πιο πολύ απαξιώνουμε. Με το ν’ ακούς λίγο κι ακόμα λιγότερο τους ανήθικους με τα παχιά λόγια, τα γεμάτα μίσος και διακρίσεις-, με το να χάνεις λιγότερο χρόνο ακούγοντας ανοησίες, με το να είσαι πιο επιλεκτικός, θα μπορέσεις σύντομα να νιώσεις μια αίσθηση καθαρότητας και εξαγνισμού’ μια πνευματική ανύψωση που δεν είχες ονειρευτεί ποτέ.
– Από τη μια, μόνο οι αδαείς θα ξοδέψουν την ενέργειά τους για να βρουν άλλους, στους οποίους θα ρίξουν την ευθύνη για την κακοδαιμονία τους. Κι από την άλλη, απαιτείται άγνοια για να πιστέψει κανείς ότι η εκδίκηση πάει μαζί με τη δικαιοσύνη.
– Θα φτάσεις σ’ αυτό το σημείο πολλές φορές. Όχι μια: πολλές φορές. Και κάθε φορά θα έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στο σεβασμό προς τους άλλους και το σεβασμό προς τον εαυτό σου. Μακάρι να διαλέγεις πάντα το καλύτερο για σένα. Θα είναι μια στάση συνεπής, έστω κι αν φαίνεται στους άλλους ανακόλουθη.
– Διαβεβαιώνουν ότι η γένεση κάθε «ανθρώπινου» χαρακτηριστικού του είδους μας, στηρίζεται στο ενδιαφέρον μας για συναισθηματική επαφή με τους άλλους.
– Το ότι ορίζω τους κανόνες μου, δεν πάει να πει οτι αψηφώ τους κανόνες των άλλων. Απλώς, για τους δικούς μου αποφασίζω εγώ.
