Το πρώτο προσωπικό Νο 1 στην Αμερική για τον Paul Simon

 Ήταν το δεύτερο σινγκλ από το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του, Still Crazy After All These Years (1975), που κυκλοφόρησε στην Columbia Records . Τα δευτερεύοντα φωνητικά στο σινγκλ ερμήνευσαν οι Patti Austin , Valerie Simpson και Phoebe Snow . Το τραγούδι διαθέτει ένα αναγνωρίσιμο επαναλαμβανόμενο ντραμς riff που εκτελείται από τον Steve Gadd .

Ένα από τα πιο δημοφιλή σινγκλ του, το "50 Ways" κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1975 και άρχισε να βλέπει επιτυχία στα chart μέσα στη νέα χρονιά. Έγινε η μοναδική νούμερο ένα επιτυχία του Simon ως σόλο καλλιτέχνης στο Billboard Hot 100 στις Ηνωμένες Πολιτείες και ήταν η υψηλότερη θέση του στη Γαλλία , όπου έφτασε στο νούμερο δύο. Αλλού, το τραγούδι ήταν μια κορυφαία επιτυχία των 20 στον Καναδά και τη Νέα Ζηλανδία . Το σινγκλ πιστοποιήθηκε ως χρυσό από την Ένωση Βιομηχανίας Ηχογράφησης της Αμερικής (RIAA), δηλώνοντας πωλήσεις άνω του ενός εκατομμυρίου αντιτύπων.

Μετά το διαζύγιο του Simon από την πρώτη σύζυγό του Peggy Harper, ο Simon επέλεξε να ακολουθήσει μια πιο χιουμοριστική προσέγγιση για να τεκμηριώσει το γεγονός. Ηχογράφησε το τραγούδι σε ένα μικρό στούντιο της Νέας Υόρκης στο Μπρόντγουεϊ και έφτιαξε το τραγούδι γύρω από τα ντραμς για να «αποφύγει την ακαταστασία». 

Όπως και στο « American Tune » τρία χρόνια νωρίτερα, ο Simon βρήκε έμπνευση στην κλασική μουσική. Η μελωδία του τραγουδιού βασίζεται στο "Tit er jeg glad" (Δανικά: Συχνά είμαι χαρούμενος), ένα ερωτικό τραγούδι του 1917 από τον Δανό συνθέτη Carl Nielsen

Ελάτε στη παρέα μας