Κυκλοφόρησε 28 Μαρτίου 1973.

Τον Ιανουάριο του 1972, οι Led Zeppelin ξεκίνησαν να συνθέτουν τα τραγούδια τα οποία θα αποτελούσαν το διάδοχο του ιδιαίτερα επιτυχημένου "Led Zeppelin IV". Μετά την περιοδεία τους στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία το Φεβρουάριο του 1972, αποφάσισαν να μεταφερθούν στο Μπέρκσαϊρ με το φορητό στούντιο ηχογραφήσεων των Rolling Stones.

Λίγους μήνες νωρίτερα, είχαν εγκαταστήσει στούντιο ηχογραφήσεων μέσα στο σπίτια τους, τα οποία τους επέτρεπαν να δουλεύουν εκεί τα νέα κομμάτια με αποτέλεσμα η μετάβαση στο Μπέρκσαϊρ να γίνει με σκοπό την τελική ηχογράφηση των ήδη υπαρχόντων τραγουδιών.

Το Μάιο του 1972, συνέχισαν τις ηχογραφήσεις στα "Olympic Studios" του Λονδίνου, στα οποία ξεκίνησε και η μίξη του ήχου για να ολοκληρωθεί στα "Electric Lady Studios" της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της Βορειοαμερικανικής περιοδείας τους, τον Ιούνιο του 1972.

Στο διάστημα των ηχογραφήσεων συνέθεσαν και τα τραγούδια "Black Country Woman", "Walter's Walk", "The Rover" και "Houses of the Holy" τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σε μεταγενέστερες κυκλοφορίες του συγκροτήματος.

Τον Οκτώβριο του 1972, οι Led Zeppelin μετέβησαν στην Ιαπωνία για έξι συναυλίες στο Τόκιο, την Οσάκα, τη Ναγκόγια και το Κιότο. Στις 30 Νοεμβρίου ξεκίνησαν μία μεγάλη περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία, κατά την οποία έδωσαν 29 συναυλίες στο set list των οποίων συμπεριέλαβαν τα "Over the Hills and Far Away", "Dancing Days", "The Song Remains the Same", "The Rain Song" και "The Ocean" από τον επερχόμενο δίσκο τους.

Το συγκρότημα είχε σκοπό το νέο άλμπουμ να εκδοθεί τον Ιανουάριο της νέας χρονιάς, αλλά προβλήματα σχετικά με τη δημιουργία του εξωφύλλου καθυστέρησαν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου ως τα τέλη Μαρτίου, ενώ οι Led Zeppelin βρισκόταν σε περιοδεία στην Ευρώπη. Αυτό ήταν το τελευταίο στούντιο άλμπουμ των Led Zeppelin το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της "Atlantic", αφού το 1974 ίδρυσαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, "Swan Song".

Στις 4 Μαΐου 1973 ξεκίνησε η αμερικανική περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, η οποία με μία διακοπή τον Ιούνιο συνέχισε για ολόκληρο τον Ιούλιο τελειώνοντας με τρεις εμφανίσεις στο "Madison Square Garden" της Νέας Υόρκης οι οποίες βιντεοσκοπήθηκαν για να κυκλοφορήσουν τρία χρόνια αργότερα με την ονομασία "The Song Remains the Same". Αυτές ήταν και οι τελευταίες συναυλίες του συγκροτήματος μέχρι τον Ιανουάριο του 1975.

Ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία, όντας ο τρίτος στη δισκογραφία του συγκροτήματος ο οποίος ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ μέχρι σήμερα έχει βραβευθεί ως έντεκα φορές πλατινένιος. Μαζί με το δίσκο κυκλοφόρησε το Top-20 σινγκλ "D'yer Mak'er" αλλά και τα "Over the Hills and Far Away" και "The Ocean", τα οποία εδραίωσαν την εμπορική επιτυχία του δίσκου.

Οι κριτικοί έδωσαν ιδιαίτερα θετικές κριτικές στο δίσκο με το περιοδικό "Classic Rock" να το κατατάσσει 90ο στη λίστα με τα εκατό καλύτερα άλμπουμ βρετανικού ροκ όλων των εποχών.

Το "Rolling Stone" το συμπεριέλαβε στο # 148 στη λίστα του με τα "500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών"νώ η "Pitchfork Media" το χαρακτήρισε ως το 75ο καλύτερο άλμπουμ της δεκαετίας του '70.

OVER THE HILLS AND FAR AWAY

NO QUARTER

D'YER MAK'ER

THE RAIN SONG