Ο νέος ήχος που έψαχνε η νεολαία ώστε να εκφραστεί από κοινού
Μετά από χρόνια λογοκρισίας, οι νέοι και από τις δύο πλευρές του Τείχους χρειάζονταν ένα νέο είδος μουσικής, ως το νέο τους soundtrack. Στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, ο κόσμος μαζεύεται και αρχίζει δειλά τις πρώτες απόπειρες για αυτοσχέδια parties. Ολόκληρα κινήματα βρίσκονται στα σπάργανα και η τοπική κοινωνία καταλαβαίνει ότι απαιτούνται αυτή τη στιγμή τρία στοιχεία :
- Νέοι πρόθυμοι για χορό και νέες εμπειρίες
- Επιχειρηματίες με όρεξη να στήσουν τα νέα αυτά parties
- Χώροι στο κέντρο του Βερολίνου και στα προάστια
Η ανάγκη για το νέο soundtrack να δηλώνει τον αντικομφορμισμό είναι δεδομένη. Η τελευταία φορά που είχε γίνει κάτι τέτοιο ήταν σε παράνομες συναυλίες των γνωστών γερμανών rockers Die Toten Hosen. Ωστόσο το rock έχει ήδη πολιτικοποιημένο χαρακτήρα, πολύ περισσότερο το punk, και η γενική αντίληψη είναι ότι χρειάζεται κάτι πιο ανάλαφρο. Τουλάχιστον όχι κάτι με ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα. Η νέα γενιά βρίσκει τον ήχο στην αναδυόμενη τότε techno.
Από το Δυτικό Βερολίνο έρχονται επιχειρηματίες που έχουν γνώση από διοργάνωση events και είναι πρόθυμοι να το κάνουν και από την άλλη μεριά της πόλης. Πολλά εγκαταλελειμμένα κτίρια λειτουργούν ως τα πρώτα στέκια που οικειοποιούνται για τη διοργάνωση του χορού. Άνθρωποι από όλη την πόλη ενώνουν τις δυνάμεις τους και παρά τη δεδομένη πολιτική αλλαγή, που πολλές φορές δεν ήταν αυτό που θα περίμεναν όλοι οι νέοι, υπήρχε ένας ήχος που τους ένωνε, με το χορό να τους βοηθά να συνδέονται με το σώματα και τα συναισθήματα, όχι με τα λόγια. Η techno μουσική έδωσε διέξοδο στους νέους να αισθάνονται ισότιμα μέλη της κοινωνίας σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, με τρόπο που η πολιτική δεν έκανε ποτέ.
Σήμερα το Βερολίνο θεωρείται από τις παγκόσμιες πρωτεύουσες της ηλεκτρονικής μουσικής, με αυτοσχέδια ή μη techno parties σε όλη την πόλη. Οι βάσεις για αυτό είχαν μπει στα ταραγμένα 90s, από όλους τους οραματιστές που είδαν μπροστά τους τη γερμανική πρωτεύουσα του μέλλοντος :
