Στις μεγάλες πόλεις μικροί και μεγάλοι κάνουν πια πιο δύσκολα φιλίες, οι περισσότερες πιθανότητες είναι θεωρητικά για τους μικρούς οι χώροι διδασκαλίας και για τους μεγάλους ο χώρος εργασίας, όπου όμως με τον φόβο του να θεωρηθεί ένα απλό φλερτ σεξουαλική παρενόχληση αποφεύγονται οι επαφές που κάποτε ήταν πολύ πιο εύκολες από τώρα.
Οι μικροί ζουν με τα κινητά τους και οι μεγάλοι ζουν μέσω της τηλεόρασης βλέποντας ταινίες και κυρίως Ελληνικά σήριαλ στα οποία συχνά κάνουν όνειρα και ταυτίζονται με τους πρωταγωνιστές.
Η μαγεία του παιχνιδιού στους δρόμους για τους μικρούς και τα πρώτα φλερτ στην γειτονιά δεν υπάρχουν πια αφού οι περισσότεροι γνωρίζουν τους νεαρούς και νεαρές της γειτονιάς μόνο αν πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο.
Οι τηλεοράσεις, οι ταινίες, ακόμα και τα ΜΜΕ συχνά κάνουν έντονη προβολή των σχέσεων από το ίδιο φύλο, σε μία πολιτική που ξεκίνησε, όπως σχεδόν όλα από τις ΗΠΑ.
Τα κινητά λοιπόν είναι ένας ψεύτικος παράδεισος που σαν εικόνα σου προσφέρει τα πάντα, φίλους, μάχες με τους 'κακούς', εύκολη πρόσβαση σε σκηνές σεξ, γενικά ένας εικονικός κόσμος που δεν απαιτεί ανθρώπινες επαφές, το πού θα οδηγήσει αυτό, δεν νομίζω ότι το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα και αυτοί που το προωθούν.
ΖΚ
