Αναζήτηση εργασίας. Στην εποχή μας αυτές οι δύο λέξεις θα μπορούσαν να είναι και τίτλος σε ταινία τρόμου. Άγχος για μία θέση που συνήθως αργεί να βρεθεί κι όταν τελικά βρεθεί είναι κατώτερη των προσδοκιών. Πόση αγωνία όμως μέχρι τελικά να βρούμε μία δουλειά! Ειδικά με τη διαδικασία των interview.
Το να στέλνεις βιογραφικό κάπου και να μη σου απαντάνε καν, είναι σαν να στέλνεις μήνυμα ‘τι κάνεις;’ σε κάποιον και σου έρχεται μόνο το διαβάστηκε. Ώσπου μια μέρα, χτυπάει το τηλέφωνό σου από άγνωστο αριθμό. Η καρδιά σου φτερουγίζει.. ‘Λες;’ Ξεροβήχεις, καθαρίζεις τον λαιμό, παίρνεις ανάσα και λες το πιο ωραίο ‘ναι παρακαλώ;’ που έχεις πει ποτέ.
Αν είσαι τυχερός, δεν είναι ο διαχειριστής σου που πήρε να σου πει για τα κοινόχρηστα, αλλά μία φωνή που σε ρωτάει αυστηρά αν είσαι αυτός που είσαι. Και μετά σου λέει ότι έλαβαν βιογραφικό κι αν έχεις χρόνο για συνέντευξη. Ταυτόχρονα χιλιάδες σκέψεις. Τι θα βάλω. Πώς πάνε εκεί; Λες να με πάρουνε;
Λοιπόν, ήρθε η ώρα εκείνη; Πάμε μία πρόβα.
Είμαστε άνετοι. Δε δείχνουμε υπερβολική διαθεσιμότητα. Κάνουμε λίγο ότι το σκεφτόμαστε. Πέμπτη; εχμ, τι ώρα είπατε; έντεκα; ναι νομίζω έντεκα είναι καλά. (μην πεις, έντεκα; να το κάνουμε δωδεκάμιση γιατί Τετάρτη βράδυ έχω κανονίσει για αργά). Και μιας και το αναφέραμε, προφανώς και την παραμονή του interview δεν κάνουμε κραιπάλες.
Φοράμε κάτι άνετο. Όχι υπερβολικά εξεζητημένο. Κάτι που να δείχνει φινέτσα και πρακτικότητα. Δε λουζόμαστε με το άρωμα και δεν το παρακάνουμε με αξεσουάρ. Δεν παριστάνουμε κάτι που δεν είμαστε. Φτάνουμε. Τουλάχιστον δέκα λεπτά νωρίτερα. Όλοι μετράνε, οπότε είμαστε ευγενικοί με όλους, από το θυρωρό στην είσοδο μεχρι το άτομο που θα μας πάρει συνέντευξη. Διακριτικό χαμόγελο, ευπρεπής παρουσία. Δε μιλάμε στο κινητό μας εκτός κι αν είναι ανάγκη και αν χρειαστεί, σίγουρα δε μιλάμε δυνατά. ΔΕ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΣΕΛΦΙ.
Όταν έρθει η ώρα να μπούμε μέσα, η χειραψία μας δείχνει αυτοπεποίθηση. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μία χλιαρή χειραψία και ένα παγωμένο χέρι που χαιρετάει αμήχανα. Βέβαια ούτε βάζουμε όλη μας τη δύναμη σαν να κάνουμε μπράντεφερ! Είθισται πριν ξεκινήσει η αναδρομή στο βιογραφικό ένα μικρό chit chat. Το βρήκατε εύκολα, από που είστε, θέλετε να πιείτε κάτι κτλ. Ας μην πούμε την ιστορία της ζωής μας. Βέβαια ούτε να είμαστε υπερβολικά λακωνικοί λες και είμαστε τσακωμένοι. Οι σπουδές μας, ειδικά αν είναι παραπλήσιες με αυτού που θα μας πάρει συνέντευξη, είναι ένα καλό θέμα συζήτησης για να σπάσει ο πάγος.Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τα ξέφρενα πάρτυ στη λέσχη, ας μείνουμε καλύτερα στο ακαδημαϊκό κομμάτι των σπουδών.
Δεν είναι ντροπή να ζητήσουμε ευγενικά να επαναλάβουν αν δεν ακούσαμε κάτι. Χίλιες φορές καλύτερο από το να προσπαθήσουμε να μαντέψουμε από τα συμφραζόμενα
Προσοχή: Δεν μας παίρνουν μόνο εκείνοι συνέντευξη. Παίρνουμε κι εμείς από αυτούς. Μαθαίνουμε για την εταιρεία, το αντικείμενο, το όραμα, τις συνθήκες, τις λεπτομέρειες. Όσο εκείνοι αποφασίζουν αν πληρούμε τις προϋποθέσεις, άλλο τόσο το διαπραγματευόμαστε κι εμείς.
Καλή επιτυχία!
Πηγή: Dailyreader Κείμενο: Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού
