Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Τον Ιούλιο του 2017 επέστρεψε στο σπίτι της η ιστορικότερη εκπομπή του ελληνικού ραδιοφώνου. Όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές λίγο ή πολύ ξέρετε πως πήγε η ιστορία, τουλάχιστον οι τριανταπεντάρηδες και άνω. Με την ευκαιρία του κλεισίματος της πρώτης χρονιάς, έστω και όχι ολόκληρης, που ο Γιάννης αποκλήρωσε ξανά την απογευματινή μας σιέστα σκέφτηκα ότι ήταν μια πολύ καλή ιδέα να αναλύσω βάση των στοιχείων την αγαπημένη μου εκπομπή.
Η δυνατότητα που δίνει η ψηφιακή εποχή εκπληκτική και η ευκαιρία αλλά και η σημειολογία της δεδομένης χρονικής στιγμής με ανάγκαζαν σχεδόν να βουτήξω σε ένα εκπληκτικό playlist. Ακούγοντας λοιπόν ξανά ως μαθητής τις 100 εκπομπές των Γιάννη και Δημήτρη, ορίστε μερικά από αυτά τα στοιχεία που επαληθεύουν την μοναδικότητα της…
• Καταρχήν ο λόγος του Πετρίδη, που είναι εξίσου σημαντικός με την μουσική. Θα μπορούσε να γεμίσει από μόνος του χωρίς ίχνος μουσικής 30 περίπου εκπομπές. Για να μη πούμε για το περιεχόμενο του που θα μπορούσε να γεμίσει άλλα δέκα συλλεκτικά ψηφιακά βιβλία προς διάθεση.
• Παίχτηκαν 1147 κομμάτια και τραγούδια.
• Από αυτά μοναδικά ήταν 878, δηλαδή ένα ποσοστό 76%, εντυπωσιακό και χωρίς καμία σχέση ποσοστό, με τα συνήθως κονσερβοποιημένα playlist του σημερινού ραδιοφώνου.
• Στην εκπομπή ακούστηκαν περίπου 700 καλλιτέχνες.
• Από αυτούς 35 φορές ο Elvis, 14 φορές η Aretha, 11 οι Beatles, 8 ο Elton John, Rolling Stones και Dionne Warwick από 6,
• 358 φορές μεταδόθηκαν καινούργιες κυκλοφορίες, ποσοστό περίπου 30%
• Ενδεικτικά από τα καινούργια:
Kendrick Lamar επτά φορές,
U2, St. Vincent, Foo Fighters 6 φορές,
Ed Sheeran, LCD Soundsystem, Post Malone Feat. 21 Savage, Portugal the man πέντε φορές,
Wolf Alice, Queens of the Stone Age, The War On Drugs, The National, Marc Almond, η σύμπραξη Calvin Harris Feat. Pharrell Williams & Katy Perry - Big Sean, Imagine Dragons, Lorde, Taylor Swift από 4 φορές,
Arcade Fire, King Krule, Tori Amos, Sampha, Seal, Sufjan Stevens, Harry Styles, Paul Weller, Robert Plant, Chris Stapleton, Thundercat, The Horrors από 3 φορές,
Η εκπομπή κάλυψε μουσικά πάνω από έναν αιώνα μουσικής, και είδη από κάθε σχεδόν είδος, κλασσική, κινηματογραφική, τζαζ, σουινγκ, rock and roll, rock, country, soul, rap, heavy metal, industrial μια πραγματική μουσική πανδαισία. Προσωπικά τα αφιερώματα στον Henry Mancini και στο Burt Bacharach τα βρήκα τόσο εθιστικά όσο το παγωτό είναι καλοκαίρι για τα μικρά παιδιά…
Είμαι σίγουρος ότι οι φανατικοί θα βρουν και άλλα λαμπρά πεδία παρατηρήσεων, πχ. άνδρες – γυναίκες, είδη, δεκαετίες κτλ…
Ορίστε και η πλήρης λίστα βασισμένη στο ψηφιοποιημένο αρχείο της ΕΡΤ, για το 2017
https://drive.google.com/file/d/1yOOhhlQebnE1d8-Mv1TfTt3HM-FGDapE/view?usp=sharing
Όσο για τον τίτλο, η επανεμφάνιση του Γιάννη συνέπεσε με τα 20 χρόνια παρά ένα μήνα με την ταινία του Woody Allen και την πρώτη της προβολή στο φεστιβάλ της Βενετίας. Σε συνδυασμό με την αντιφατικότητα των ήχων που αναδεικνύει η εκπομπή, μου φάνηκε ως το πλέον κατάλληλο, για να τονισθεί όμως στην προκειμένη περίπτωση αυτό που λέει ξεκάθαρα και όχι να υπονοεί ο Γιάννης, ένας κοινός παρανομαστής εδώ και σαράντα χρόνια, η καλή μουσική μπορεί να έρχεται από παντού και αξίζει την προσοχή μας.
