Από τον Κώστα Ζουγρή
Σχεδόν από την αρχή της κρίσης δεν έχω πάψει με κάθε ευκαιρία να γράφω για την ανάγκη εθνικής ομοψυχίας και συνεργασία όλων των κομμάτων.
Παράλληλα από την αρχή της κρίσης ουσιαστικά όλα τα κόμματα προτάσσουν πρώτα το συμφέρον των οπαδών τους και ούτε καν σκέφτονται την πιθανότητα συνεργασίας.
Στην πραγματικότητα, όλοι μας κοροϊδεύουν γιατί δεν είναι οι ιδεολογικές διαφορές που τους εμποδίζουν, αλλά τα κομματικά συμφέροντα.
Έχουμε δεδομένη την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ πριν από μερικά χρόνια, κάτι που θα ήταν αδιανόητο πριν από 10 χρόνια και στην τωρινή κυβέρνηση συνεργάζονται δύο κόμματα που όποιος το έγραφε πριν από αυτό θα τον θεωρούσαν τρελό και θα τελείωνε η καριέρα σαν σχολιαστή.
Όλοι οι ειδικοί μιλάνε για ανάγκη μείωσης των φόρων ώστε να ανέβει η αγοραστική δύναμη του πολίτη και υπό προϋποθέσεις με κάποια αύξηση μισθών , να αρχίσει σταδιακά η αποταμίευση μήπως και βρουν τρόπο οι τράπεζες να αυξήσουν τα δάνεια και πάρει σιγά σιγά μπροστά η δημιουργία νέων επιχειρήσεων, μειωθεί η ανεργία και αρχίσει να λειτουργεί η αγορά.
Η πυρκαϊά στο Μάτι με τα τόσα θύματα ματαίωσε τα σχέδια της κυβέρνησης για τις Αυγουστιάτικες γιορτές με αφορμή το τέλος των μνημονίων.
Όμως με την επιστροφή του κόσμου που έχει ακόμα την δυνατότητα να κάνει διακοπές, τον Σεπτέμβριο θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και οι μελλοντικές εκλογές θα είναι κάθε μέρα στην επικαιρότητα, γεγονός που θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο το κλίμα.
Όποιο κόμμα και να βγει κερδισμένο στις εκλογές, η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει άμεσα και υπάρχει βέβαια και το θέμα της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας που ενδεχομένως θα προκαλέσει νέες εκλογές.
Ανοίγεις την τηλεόραση, διαβάζεις τις εφημερίδες και το διαδίκτυο, παντού υπάρχουν υποστηρικτές της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, πουθενά δεν υπάρχει αμεροληψία, μια χώρα στην οποία βέβαια πάντα υπάρχουν αυτοί που τα καταφέρνουν και στην άλλη πλευρά τα αιώνια θύματα.
Οι επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, θα είναι για κάποιους το Final Countdown ας μην τους ξεγελούν οι δημοσκοπήσεις και αυτό θα είναι επιζήμιο για την χώρα που εδώ και χρόνια αναζητά την ηρεμία για να δρομολογήσει πραγματικά την προσπάθεια, όχι να βγει από την κρίση, αυτό θα γίνει μετά από δεκαετίες, αλλά να μπει σε μία κανονικότητα.
