Η Μαρία Πολυδούρη (Καλαμάτα, 1 Απριλίου 1902 - Αθήνα, 29 Απριλίου 1930) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια της νεορομαντικής σχολής.
Στα γράμματα εμφανίστηκε σε ηλικία 14 ετών με το πεζοτράγουδο Ο πόνος της μάνας, το οποίο αναφέρεται στον θάνατο ενός ναυτικού που ξέβρασαν τα κύματα στις ακτές των Φιλιατρών και είναι επηρεασμένο από τα μοιρολόγια που άκουγε στη Μάνη.
Το 1921 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αθηνών και παράλληλα εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην υπηρεσία της εργαζόταν και ο ομότεχνός της Κώστας Καρυωτάκης. Μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας σφοδρός έρωτας, που μπορεί να κράτησε λίγο, αλλά επηρέασε καθοριστικά τη ζωή και το έργο της.
Το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης ανακάλυψε ότι έπασχε από σύφιλη, νόσο που τότε ήταν ανίατη και αποτελούσε κοινωνικό στίγμα. Ενημέρωσε αμέσως την αγαπημένη του Μαρία και της ζήτησε να χωρίσουν. Εκείνη του πρότεινε να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά, όμως εκείνος ήταν πολύ περήφανος για να δεχτεί τη θυσία της. Η Μαρία αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του και θεώρησε ότι η ασθένειά του ήταν πρόσχημα του Καρυωτάκη για να την εγκαταλείψει.
1. Ποιος ξέρει - Νατάσα Μποφίλιου & Ελεωνόρα Ζουγανέλη
2. Κοντά σου - Μαρία Φωτίου
3. Ω χαμηλώστε αυτό το φως - Πόπη Αστεριάδη
4. Καληνύχτα ψυχάκι - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
5. Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ΄ αγάπησες - Ελευθερία Αρβανιτάκη
6. Βράδυ - Σοφία Βόσσου
7. Η Μπλαλάντα της Μαρίας Πολυδούρη - Μαρία Κουγιουμτζή
8. Είμαι τρελή - Λιζέττα Καλημέρη
9. Καλέ μου η Άνοιξη έφτασε - Νένα Βενετσάνου
10. Μια νύχτα ωραία - Λία Βίσση
